مجتبی صادقی گوغری - دانشجوی کارشناسی ارشد جوشکاری، دانشکده مهندسی مواد، واحد نجف آباد، دانشگاه آزاد اسلامی
مسعود کثیری - استادیار، دانشکده مهندسی مواد، واحد نجف آباد، دانشگاه آزاد اسلامی
کامران امینی - استادیار، دانشکده مهندسی مکانیک، واحد تیران، دانشگاه آزاد اسلامی،تیران

جوشکاری هم زن اصطکاکی آلیاژهای تیتانیوم با آلومینیوم به خاطر مسائلی ار قبیل سایش ابزار و انتخاب مناسب پارامترهای فرآیند با مشکلات فراوانی همراه است. کنترل مناسب متغیرها جهت بدست آوردن یک جوش سالم و عاری از عیب در جوشکاری اهمیت بسیار زیادی دارد. هدف از انجام این پژوهش بررسی تاثیر تغییرات سرعت دوران و پیش روی ابزار بر ریزساختار و خواص مکانیکی اتصال در جوشکاری هم زن اصطکاکی آلیاژهای تیتانیوم خالص تجاری و آلومینیوم ۳۲۱ H- ۵۰۸۳ است. به همین منظور میکرو ساختار، سختی و آزمون کشش بر روی اتصال مورد بررسی قرار گرفت. بررسی­ها نشان داد که نسبت سرعت دورانی به سرعت پیشروی ابزار پارامتر اساسی در تعیین استحکام و ریزساختار نهایی جوش می­باشد و بهترین نتیجه برای ریزساختار، سختی و نتایج آزمون کشش در نسبت بهینه ۴/۲۲، که مربوط به سرعت دورانی ۱۱۲۰ و سرعت پیشروی ۵۰ می­باشد، حاصل شد و کاهش یا افزایش از این نسبت بهینه باعث کاهش استحکام و سختی می­گردد. سختی در ناحیه جوش برابر ۴۸۰ ویکرز است بدین معنی که سختی در این ناحیه نسبت به فلز پایه تیتانیوم وآلومینیوم به ترتیب % ۱۶ و%۶۰ افزایش یافته است که به دلیل ترکیب بین فلزی تیتانیوم- آلومینیوم ایجاد شده در ناحیه جوش است. استحکام جوش به دست آمده در این نسبت بهینه نیز برابر %۲۰ استحکام فلز پایه آلومنیوم است.

اتصال غیرهم جنس, آلیاژ آلومینیوم-تیتانیوم, جوشکاری هم زن اصطکاکی, خواص مکانیکی و ساختار میکروسکوپی