برآورد تبخیر و تعرق مرجع با استفاده از مدل های تجربی، مدل سازی آن با شبکه عصبی مصنوعی و مقایسه آن ها با داده های لایسیمتری در ایستگاه کهریز ارومیه
عنوان مقاله: برآورد تبخیر و تعرق مرجع با استفاده از مدل های تجربی، مدل سازی آن با شبکه عصبی مصنوعی و مقایسه آن ها با داده های لایسیمتری در ایستگاه کهریز ارومیه
شناسه ملی مقاله: JR_WATER-4-3_002
منتشر شده در در سال 1393
شناسه ملی مقاله: JR_WATER-4-3_002
منتشر شده در در سال 1393
مشخصات نویسندگان مقاله:
حسن هژبر - دانشگاه آزاد اسلامی، واحد بجنورد، باشگاه پژوهشگران جوان و نخبگان، بجنورد، ایران
هادی معاضد - دانشیار گروه محیط زیست دانشکده علوم آب دانشگاه شهید چمران اهواز
سعید شکری کوچک - دانشگاه آزاد اسلامی، واحد شیراز، باشگاه پژوهشگران جوان و نخبگان، ایران
خلاصه مقاله:
حسن هژبر - دانشگاه آزاد اسلامی، واحد بجنورد، باشگاه پژوهشگران جوان و نخبگان، بجنورد، ایران
هادی معاضد - دانشیار گروه محیط زیست دانشکده علوم آب دانشگاه شهید چمران اهواز
سعید شکری کوچک - دانشگاه آزاد اسلامی، واحد شیراز، باشگاه پژوهشگران جوان و نخبگان، ایران
یکی از راه های کاهش تلفات آب در مزارع، برنامهریزی صحیح آبیاری میباشد و اساس این برنامهریزی را برآورد دقیق نیاز آبی گیاهان تشکیل میدهد که ضریبی از تبخیر و تعرق مرجع است. تبخیر و تعرق مرجع یک پدیده چند متغیره و پیچیده است که به عوامل متعدد اقلیمی بستگی دارد و دقیقترین روش برای برآورد آن، لایسیمتر است اما استفاده از لایسیمتر، مستلزم وقت و هزینه زیادی است، از این رو تخمین تبخیر و تعرق با استفاده از پارامترهای هواشناسی و به کار بردن مدلهای تجربی انجام میگیرد. این مدلها دارای ضرایبی هستند که معرف شرایط منطقهای است که مدل در آن منطقه، واسنجی شده است؛ لذا کاربرد این مدلها برای هر منطقه، نیاز به بررسی دارد. با توجه به اینکه تبخیر و تعرق، فرآیندی پیچیده و غیرخطی است، لذا استفاده از روشهایی که بتوانند این پیچیدگی را مدلسازی نمایند، الزامی به نظر می رسد. به این منظور در این تحقیق از شبکه عصبی مصنوعی برای مدلسازی تبخیر و تعرق استفاده شد و در این راستا از نرم افزار MATLAB کمک گرفته شد. هدف از این تحقیق، ارزیابی شبکههای عصبی مصنوعی و ۱۱ روش شناخته شده در تخمین تبخیر و تعرق گیاه مرجع برای ایستگاه تحقیقاتی کهریز ارومیه میباشد. بر اساس دادههای اقلیمی روزانه و دادههای ۴ ساله لایسیمتری ایستگاه، مقدار تبخیر و تعرق به روش های مذکور محاسبه گردید، نتایج حاصل از محاسبات نشان داد که شبکه عصبی مصنوعی نسبت به تمامی روشهای کلاسیک عملکرد مناسبتری داشته و دارای RMSE، MAE و R۲ به ترتیب برابر با ۶۵/۹ (میلیمتر در ده روز)، ۵۳/۷ (میلیمتر در ده روز) و ۸۰۴/۰ می باشد. همچنین در میان روشهای کلاسیک، مدل تورک با RMSE، MAE و R۲ به ترتیب برابر با ۶۹/۱۱ (میلیمتر در ده روز) ، ۹۹/۸ (میلیمتر در ده روز) و ۷۱۹/۰ در اولویت قرار دارد و روشهای جنسن- هیس، پنمن- مانتیث- فائو ۵۶ و ... در اولویتهای بعدی قرار دارند
کلمات کلیدی: تبخیر و تعرق, شبکه عصبی مصنوعی, کهریز ارومیه, لایسیمتر, مدل های تجربی, MATLAB
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1406234/