بررسی میزان کارایی مدل SDSM در شبیه سازی شاخص های دمایی در مناطق خشک و نیمه خشک
عنوان مقاله: بررسی میزان کارایی مدل SDSM در شبیه سازی شاخص های دمایی در مناطق خشک و نیمه خشک
شناسه ملی مقاله: JR_WATER-4-2_001
منتشر شده در در سال 1392
شناسه ملی مقاله: JR_WATER-4-2_001
منتشر شده در در سال 1392
مشخصات نویسندگان مقاله:
علی جان آبکار - آبخیزداری دانشگاه علوم کشاورزی ومنابع طبیعی ساری
محمود حبیب نژادروشن - روه مرتع و آبخیزداری دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری، ایران.
کریم سلیمانی - استاد دانشگاه علوم کشاورزی ومنابع طبیعی ساری
هرمزد نقوی - استادیار مرکز تحقیقات کشاورزی ومنابع طییعی استان کرمان
خلاصه مقاله:
علی جان آبکار - آبخیزداری دانشگاه علوم کشاورزی ومنابع طبیعی ساری
محمود حبیب نژادروشن - روه مرتع و آبخیزداری دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری، ایران.
کریم سلیمانی - استاد دانشگاه علوم کشاورزی ومنابع طبیعی ساری
هرمزد نقوی - استادیار مرکز تحقیقات کشاورزی ومنابع طییعی استان کرمان
تغییر اقلیم خصوصا افزایش دما مهم ترین معضل کره زمین در قرن بیست و یکم میباشد. بنابراین ارزیابی میزان روند این معضل در مقیاس جهانی، منطقهای و محلی از اهمیت ویژهای برخوردار است. امروزه تعداد زیادی مدل گردش عمومی جو برای پیش بینی وضعیت اقلیم در آینده طراحی شده است، اما خروجی حاصل از این مدلها به دلیل محدودیت در تفکیک مکانی در مقیاس محلی، قابل استفاده نمیباشند. لذا روشهای متعددی به منظور استفاده از خروجی این مدلها در مقیاس منطقهای و محلی ابداع شده است. متاسفانه علیرغم تحقیقات گسترده هنوز امکان توصیه یک روش معین برای یک منطقه خاص وجود ندارد به همین دلیل در هنگام استفاده از این روشها در یک منطقهی خاص باید ابتدا میزان کارایی آن مورد بررسی قرار گیرد. یکی از متداولترین این روشها استفاده ازمدل ریز مقیاس نمایی [۱] میباشد. در این تحقیق ابتدا میزان کارایی این مدل جهت ریز مقیاس نمایی شاخصهای دمایی در ایستگاه شهر کرمان به عنوان نماینده مناطق خشک مورد ارزیابی قرار گرفت. سپس شاخصهای دمایی ایستگاه کرمان تا سال ۲۱۰۰ شبیه سازی شدند. بدین منظور ابتدا مدل SDSM با استفاده از داده های مشاهداتی ایستگاه کرمان و دادههای بازسازیشده مرکز ملی پیش بینی اقلیمی کانادا کالیبره و واسنجی شدند. به منظور ارزیابی مدل از معیار میانگین خطای مطلق استفاده شد و بعد از اطمینان حاصل نمودن از دقت شبیه سازی مدل، با استفاده از دو مدل گردش عمومی CGCM۱[۲] و [۳]H تحت دو سناریو و شاخصهای دمایی (حد اکثر، حداقل و متوسط دمای سالانه) برای این ایستگاه تا سال ۲۱۰۰ شبیهسازی شد. نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد، که مدل مذکور توانایی لازم جهت شبیهسازی شاخصهای دمایی را دارد. همچنین استفاده از داده های مدل HadCM۳ نسبت به داده های مدل CGCM نتایج بهتری را ارائه میدهد. بر اساس داده های این مدل میزان افزایش میانگین درجه حرارت سالانه برای دورههای (۲۰۳۹-۲۰۱۰)، (۲۰۶۹-۲۰۴۰) و (۲۰۸۹-۲۰۷۰) نسبت به دوره پایه (۱۹۹۰-۱۹۶۱) به ترتیب برابر با ۵/۱، ۸/۲ و ۵/۴ درجه سانتی گراد میباشد.
کلمات کلیدی: تغییراقلیم, شاخص های دمایی, مدل های گردش عمومی جو, مدل SDSM, مناطق خشک و نیمه خشک
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1406243/