حلیمه پیری - گروه مهندسی آب، دانشگاه، زابل، ایران

تبخیر و تعرق به طور مستقیم توسط لایسیمتر قابل اندازه گیری می باشد، اما این کار مستلزم صرف هزینه و وقت زیادی بوده و علاوه بر این بسیار دشوار می باشد. لذا در شرایط مختلف به برآورد این پارامتر پرداخته شده است. لذا در این تحقیق به مقایسه تبخیر و تعرق محاسبه شده به روش فائو پنمن مانتیث، بلینی کریدل، جنسن هیز، جنسن هیز اصلاحی و هارگریوز سامانی، مک کینگ و پریستلی تیلور با تبخیر و تعرق بدست آمده ازروش لایسیمتر در دشت سیستان پرداخته شده است تا بتوان روشی که بیشترین همبستگی را با این روش دارد شناسایی شده و در مواقع لزوم از آن استفاده کرد. نتایج نشان داد روش بلینی کریدل با ضریب ۹۷۱/۰ بیشتری همبستگی و روش هارگریوز سامانی با ضریب ۶۹۴/۰ کمترین همبستگی را با داده های لایسیمتری دارد. بنابراین می توان نتیجه گرفت در منطقه زابل که جزء مناطق خشک کشور می باشد معادله بلینی کریدل برآورد بهتری از تبخیر و تعرق ارائه می دهد.

بلینی کریدل, تبخیر و تعرق, دشت سیستان, لایسیمتر