سکینه بنکی - دانشجوی دکتری پردیس دانشگاه تهران
پرویز عامری - استادیار دانشکده حقوق و علوم سیاسی شیراز

دستور موقت و تامین خواسته اقداماتی جهت پیشگیری از وقوع خسارت می یاشند که در مواد ۳۱۹ و ماده ۱۰۸ قانون آیین دادرسی منی مقرر گشته اند. با توجه به اینکه خسارات ناشی از این دو نهادط اکثرا به دلیل طرح نا به جای دعوای خواهان می باشد ؛در این نوشتار نحوه جبران خسارت توسط خواهان به واسطه پرداخت خسارت احتمالی توسط وی و سپس نحوه جبران خسارت توسط قاضی تبیین خواهد شد.

دستور موقت، تامین خواسته، جبران خسارت