تمرکز و اتکاء دولت بر منابع نفتی در جهت توسعه سیاسی در ایران

امروزه توسعه سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی همگام با هم، یک توسعه پایدار و همه جانبه را در یک جامعه تشکیل می دهند. توسعه سیاسی از مفاهیمی است که ماهیتا عناصر ضد و نقیضی را در خود جای داده است و به هنگام اطلاق به واحد های سیاسی مورد نظر، این تناقضات بیشتر آشکار می گردد. برنامه های توسعه به طور اعم وتوسعه سیاسی به طور اخص با چالش های فراوانی همراه است که مهارت و هنر مدیریت سیاسی در این زمینه می تواند به محک آزمایش گذارده شود.این مقاله به بررسی تمرکز و اتکاء دولت بر منابع نفتی در جهت توسعه سیاسی ایران می پردازد. و به این نتیجه می رسد که در اقتصادهای غیررانتی، درآمد دولت عمدتا از محل جمع آوری مالیات است، اما در کشورهای نفت خیز توسعه نیافته و درحال رشد بخش زیادی از درآمد دولت از محل صادرات نفت است. این امر سبب استقلال دولت از طبقات اجتماعی، وابسته شدن آنها به نهاد دولت و قرار گرفتن این نهاد بر فراز جامعه می گردد. از نظر سیاسی وابستگی به نفت و تفوق فرهنگ رانتخواری، امر مقابله با مشکلات اقتصادی توسعه نفت محور را دشوار می سازد.

Keywords:

توسعه سیاسی , چالش های توسعه سیاسی , دولت رانتیر