بررسی عملکرد سازه های بتنی مجهز به میراگر های اصطکاکی تحت اثر زلزله های حوزه دور از گسل با در نظر گرفتن تاثیر نوع خاک

میراگرها به وسایلی اطلاق می شوند که بدون مصرف انرژی، انرژی وارد شده به سازه در اثر تحریک خارجی را جذب کرده و انرژی جذب شده درون میراگر تبدیل به انرژی گرمایی ذرات میراگر می گردد. میراگر اصطکاکی (دمپر اصطکاکی) بر اساس قواعد مربوط به یک میراگر کولمب یا یک ترمزاصطکاکی که انرژی جنبشی را به وسیله اصطکاک به حرارت تبدیل می کند، عمل می نماید. میراگر اصطکاکی به ساختمان کمک می کند که بتواند به صورت بازگشت پذیری ارتعاش کند و انرژی زمین لرزه را مستهلک نماید. در این تحقیق تاثیر قرا گیری میراگر اصطکاکی بر رفتار سازه های بتنی مورد بررسی قرار گرفت. به همین منظور سه نوع ساختمان با تعداد طبقات ۴، ۸ و ۱۲ طبقه طراحی شدند و به میراگر اصطکاکی مجهز شدند و چهار تیپ خاک نوع ۱، ۲، ۳ و ۴ به عنوان خاک ساختگاه زیر سازه در نظر گرفته شد و تاثیر مستقیم تیپ خاک در پاسخ سازه های مجهز به میراگر تحت ۷ رکورد شتابنگاشت زلزله حوزه دور مورد بررسی قرار گرفته شد. با مقایسه نتایج ملاحظه شد با تغییر نوع خاک ساختگاه میزان آسیب وارد شده به هریک از قاب ها تغییر می کند. در تمام قاب های ۴، ۸ و ۱۲ طبقه سازه های قرار گرفته بر روی خاک نوع ۱ کمترین میزان آسیب را داشتند و سپس قاب های قرار گرفته بر روی خاک نوع ۲ و سپس نوع ۳ اسیب پذیر تر بودند و قاب های قرار گرفته بر روی خاک نوع ۴ بیشترین میزان آسیب وارد شده را داشتند. با مقایسه قاب های ۴ طبقه دارای میراگر با قاب های فاقد میراگر اصطکاکی نیز کاهش آسیب وارد شده به قاب های دارای میراگر نسبت به نمونه های بدون میراگر ملاحظه گردید

Keywords:

میراگر اصطکاکی , نوع خاک , سازه بتنی , زلزله دور از گسل