اثربخشی درمان شناختی رفتاری دیجیتال بر علایم اختلال اضطراب فراگیر

زمینه و هدف: رفتار درمانی شناختی (CBT) روش درمانی خط مقدم برای درمان اضطراب است، اما به عنوان یک شیوه ی درمانی شایع در دستورالعمل های بالینی مورد استفاده قرار نمی گیرد. هدف از انجام این مطالعه بررسی اثربخشی درمان شناختی رفتاری دیجیتال بر علایم اختلال اضطراب فراگیر بود. روش بررسی: در این طرح چند مرحله ای، ۲۱ فرد بالغ (شامل ۲۰ خانم؛ با میانگین سنی ۴۳ سال در دامنه میان ۱۹ تا ۶۵ سال) با علائم متوسط تا حاد اختلال اضطراب فراگیر برای بررسی در یکی از دوره های سه گانه (۲،۴ یا ۶ هفته ای) به صورت تصادفی انتخاب شدند و سپس روش دیجیتال رفتار درمانی شناختی در دسترس آن ها قرار داده شد. مشارکت کنندگان داده های مربوط به دامنه اضطراب و نگرانی روزانه، میزان اضطراب هفتگی، علائم افسردگی و کیفیت خواب خود را تکمیل نمودند و در ارزیابی اولیه پیش از تصادفی سازی، قبل از به کارگیری روش رفتار درمانی شناختی و پس از به کار بستن آن معیار های خود از اضطراب، نگرانی، بهزیستی، کیفیت زندگی، تاثیر کسب مهارت های CBT و راندمان کاری را به ثبت رساندند. یافته ها: معلوم شد که روش دیجیتال رفتار درمانی شناختی از نظر میزان مشارکت، رضایت و ایمنی روش قابل اجرایی می باشد. در بررسی اثربخشی اولیه مشخص شد در نتایج اضطراب روزانه و هفتگی اکثر مشارکت کنندگان بهبود حاصل شده است. علیرغم وجود تفاوت های فردی، با به کارگیری روش دیجیتال رفتار درمانی شناختی پیشرفت های چشمگیری حاصل شد که در مراحل اولیه مشاهده نشده بود. به طور کلی، پس از به کارگیری روش CBT؛ %۷۰ از مشارکت کنندگان دیگر علائم بالینی قابل توجهی از اختلال اضطراب فراگیر نداشتند، ۶۱% علائم افسردگی قابل توجهی را شاهد نبودند و ۴۰% از آنان دیگر از اختلال بی خوابی معنا داری رنج نمی بردند. نتیجه گیری: یافته ها امکان سنجی و کارایی طرح دی لایت را تایید می کند. لازم است در تحقیقات آتی نمونه های تصادفی آزمایشی به شکل کنترل شده ای انتخاب شوند.

Keywords:

اضطراب فراگیر , درمان شناختی رفتاری , درمان آنلاین