پیش بینی ابرازگری هیجانی بر اساس هوش هیجانی، شفقت به خود و تاب آوری

هدف از این پژوهش بررسی پیش بینی ابرازگری هیجانی بر اساس متغیرهای هوش هیجانی، شفقت به خود و تاب آوری در دانش آموزان متوسطه دوم شهر خوانسار بود. پژوهش حاضر، از نوع توصیفی - همبستگی و با توجه به هدف کاربردی و از نظر زمانی مقطعی است. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه دانش آموزان دختر دوره دوم متوسطه شهر خوانسار بود. به روش نمونه گیری در دسترس ۱۰۰ نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار این پژوهش پرسشنامه های ابرازگری هیجان کینگ و امونز (۱۹۹۰)، هوش هیجانی شیرینگ (۱۹۹۶)، تاب آوری کونر و دیویدسون (۲۰۰۳) و شفقت به خود نف (۲۰۰۳) بود. داده ها با کمک رگرسیون گام به گام با کمک نرم افزار SPSS۲۰ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها نشان داد که میان متغیرهای شفقت به خود و هوش هیجانی با ابرازگری هیجان رابطه معنی دار آماری وجود دارد (۰/۰۵>P)، همچنین بین بعد مهارت اجتماعی متغیر هوش هیجانی و بعد مهربانی به خود متغیر شفقت به خود با ابرازگری هیجان رابطه معنی دار آماری برقرار است (۰/۰۵>P)، ولیکن بین دیگر ابعاد این متغیرها و همچنین ابعاد متغیر تاب آوری با ابرازگری هیجان رابطه معنی دار آماری وجود ندارد (p>۰.۰۵).

Keywords:

ابرازگری هیجان , هوش هیجانی , شفقت به خود , تاب آوری