اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد در بهبود سلامت روان افراد بهبودیافته از بیماری کووید- ۱۹

پژوهش حاضر باهدف اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر بهبود سلامت روان افراد بهبودیافته از بیماری کووید-۱۹ انجام گرفت. روش پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی بود و برای جمع آوری داده ها از طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل استفاده شد. جامعه آماری این پژوهش را بزرگ سالان (افراد باسواد بالای ۱۸ سال) بهبودیافته از بیماری کووید-۱۹ در شهر تهران تشکیل دادند که باوجود برطرف شدن بیماری همچنان با علائم روان شناختی ناشی از بیماری دست به گریبان بودند و از سلامت روان مناسبی برخوردار نبودند. بر این اساس ۴۰ نفر از افراد بهبودیافته از بیماری کووید-۱۹ با استفاده از روش نمونه گیری گلوله برفی انتخاب شدند. آزمودنی ها به صورت تصادفی به دو گروه ۲۰ نفری آزمایش و کنترل تقسیم شدند. گروه آزمایش، تحت مداخله درمانی (درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد) به صورت یک بار در هفته و به مدت ۶۰ دقیقه و طی ۹ جلسه قرار گرفتند اما گروه کنترل هیچ گونه مداخله ای دریافت نکردند. یافته های پژوهش نشان داد که رویکرد مبتنی بر پذیرش و تعهد بر بهبود سلامت روان افراد مبتلابه کووید-۱۹ تاثیرگذار نیست، گرچه می توان احتمال داد که دلیل ناهمخوانی و نتایج متفاوت این پژوهش با پژوهش های گذشته به نمونه و نحوه اجرای مداخله مربوط باشد ولی شاید بتوان این گونه نتیجه گیری کرد که باگذشت زمان علائم بیماری در افراد بهبودیافته از بیماری کووید-۱۹ کاهش می یابد و با کاهش علائم، وضعیت جسمی و به تبع آن احتمالا سلامت روانی آن ها بهبود می یابد و مداخله تاثیر بیشتری از شرایط کنترل ندارد و عامل مهم در بهبود سلامت روان این افراد، گذر زمان است.

Keywords:

درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد , سلامت روان , کووید-۱۹