بررسی رابطه توانمندسازی شغلی و تفکر انتقادی بر رضایت شغلی معلمان زن مقطع ابتدایی

طرح پژوهش حاضر با توجه به هدف بررسی رابطه بین توانمند سازی شغلی با رضایت شغلی معلمان زن مقطع ابتدایی درارتباط با تفکر انتقادی در اسلامشهر انجام گردید واز لحاظ ماهیت موضوع و نحوه اجرا از نوع مطالعات توصیفی- گذشته نگر با طرح همبستگی است؛که درآن روابط زمانی و پیش بین میان متغیرها مورد مطالعه قرار می گیرد. جامعه آماری پژوهش حاضر را کلیه معلمان زنان مقطع ابتدایی اسلامشهر تشکیل می دهد که تعداد آنها ۵۰۰نفرمی باشد.حجم نمونه با توجه به حجم جامعه بر اساس جدول کرجسی و مورگان(۱۹۷۲)۲۱۷ نفر برآورد شد؛که با روش تصادفی خوشه ای انتخاب شد. بدین صورت که از چهار منطقه جغرافیایی شهر اسلامشهر ،دو منطقه به طور تصادفی انتخاب و از میان مدارس موجود در این دو منطقه ،۱۲ مدرسه به طور تصادفی انتخاب و معلمان مدارس منتخب مورد مطالعه قرار گرفتند. داده های پژوهش با استفاده از پرسش نامه رضایت شغلی(اسمیت و همکاران)و پرسشنامه تفکر انتقادی کالیفرنیا جمع آوری شدند. داده های جمع آوری شده از طریق آزمون همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه تجزیه و تحلیل شدند؛ نتایج پژوهش نشان داد که بین تفکر انتقادی (و مولفه های آن) با رضایت شغلی رابطه معناداری وجود داشته است. یافته ها: نتایج نشان داد که تفکر انتقادی میانجی مناسبی بین رضایت شغلی و توانمندی معلمان است و موجب می شود بین رضایت شغلی و توانمندی رابطه مثبت و معنی داری مشاهده گردد.استنتاج: علیرغم تفاوت هایی که وجود دارد به کارگیری الگوها و روش های آموزشی متناسب برای پرورش این مهارت ها پیشنهاد می شود ؛و از آنجایی که بین رضایت شغلی و توانمندی معلمان رابطه مستقیم و مثبت وجود دارد مسئولان آموزش و پرورش می توانند با ایجاد عوامل رضایت شغلی کافی در معلمان، موجبات توانمندی شغلی را در آنان فراهم آورند.

Keywords:

تفکر انتقادی , رضایت شغلی , توانمندی شغلی , معلمان زن