علی صفدریان - دکتری مدیریت دولتی گرایش منابع انسانی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران
عباس خلجی پیربلوطی - دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت بازرگانی گرایش بازاریابی دانشگاه آزاد اسلامی واحد شهرکرد، شهرکرد، ایران
مصطفی ترکی هرچگانی - دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت بازرگانی گرایش بازاریابی دانشگاه آزاد اسلامی واحد شهرکرد، شهرکرد، ایران

سازمان های امروزی برای آنکه بتوانند در پارادایم جدید رقابت بین سازمان ها که فضایی رقابتی و دانش محور می باشد، به حیات خود ادامه دهند، باید مدیریت دانش را به عنوان یک استراتژی ضروری در عصر کنونی تلقی نمایند. مدیریت دانش تسهیل کننده ارتباطات و مراودات مورد نیاز در فرآیندهای نوآورانه است. ظرفیت های نوآوری سازمانی تحت تاثیر توانمندی سازمان ها در انتقال دانش و مهارت های مبتنی بر فناوری و کسب تجربیات برتر می باشند و دانش اساس نوآوری به شمار می آید. مدیریت دانش تلاشی برای آشکار نمودن دارایی پنهان در ذهن اعضا و تبدیل این دارایی پنهان به یک دارایی سازمانی تا همه کارکنان سازمان به این دارایی دسترسی داشته باشند. از سویی با توجه به اینکه سرمایه فکری به عنوان چهارمین عامل تولید در کنار زمین، نیروی کار و سرمایه مالی، محرک های خلق ارزش نامشهود را بهینه می نماید، توجه به موضوع سرمایه فکری و استفاده حداکثری از منابع انسانی در اختیار شرکت و تاثیر آن بر روی مدیریت دانش دارای اهمیت فراوانی می باشد. لذا در راستای آشنایی با پژوهش های صورت پذیرفته در این خصوص، در این مقاله به همبستگی بین اجزای سرمایه فکری و مدیریت دانش پرداخته شده است

مدیریت دانش، سرمایه فکری، سرمایه ساختاری، سرمایه اجتماعی، سرمایه ارتباطی