کامیار گودرزی

امروزه صنعت گردشگری به عنوان صنعتی پویا و با قابلیت ها و ویژگی های منحصر بفرد،، بخش مهمی از فعالیت های اقتصادی و تولیدی بسیاری از کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه را به خود اختصاص داده است؛ و به عنوان ابزاری توانمند، امروزه نقش غیرقابل انکاری در تغییر و شکل دهی محیط پیرامون دارد و می تواند جریان کار و فعالیت های اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و سیاسی جوامع میزبان را هدایت کند گردشگری روستایی نیز بخشی از بازار گردشگری بوده و می توان آن را ابزار مهمی برای توسعه اقتصادی - اجتماعی و اکولوژیکی جوامع روستایی قلمداد کرد از جمله اثرات مثبت اقتصادی آن می توان به ایجاد اشتغال و درآمد، کمک به فراهم شدن خدمات زیربنایی، تشویق و تحرک رشد سایر بخش ها و تنوع بخشی به فعالیت های اقتصادی در محیط های کوچک به خصوص روستاها اشاره کرد. در این راستا همان طور که گفته شد کشور ایران کشوری با آب و هوای متنوع و انعطاف پذیر است و در هر مقطعی از زمان، چهار فصل را می توان در نقاط مختلف آن مشاهده کرد، بالطبع وجود چنین موقعیتی، اثرات و پیامدهای خود را بر چهره زمین از قبیل سکونتگاهها، فرم مساکن، مزارع، قشربندی اجتماعی و ... نشان می دهد و دیگر اینکه فضای روستایی ایران بستر شکوفایی بخش مهمی از تمدن گذشته ایران زمین است که متاسفانه فقط چند نمونه از روستاها ازلحاظ گردشگری شناخته شده اند در این راستا پژوهش حاضر با شناسایی چالش ها و مشکلات گردشگری روستایی و بکار گیری راهکارهای ارائه شده توسط برنامه ریزان گردشگری می تواند تا حدودی از مشکلات گردشگری روستایی بکاهد.

گردشگری، توسعه روستایی، ایران