جواد طاهرپور - استاد یار دانشکده اقتصاد دانشگاه علامه طباطبائی
فاطمه رجبی - دانشجوی دکترای دانشکده اقتصاد دانشگاه علامه طباطبائی

طی دو دهه اخیر، مطالعات حوزه اقتصاد سیاسی بر تبیین چگونگی اثرگذاری ساختار سیاسی بر بروندادهای اقتصادی تمرکز بیشتری داشته اند. استدلال می شود هرچه درجه رقابت سیاسی بالا باشد، احتمال اتخاذ سیاست های کارشناسی شده و پخته افزایش می یابد و مجلس نقش اصلی خود که کنترل و نظارت بر عملکرد دولت است را به نحو بهتری بازی می کند و این تاثیر مثبتی بر رشد اقتصادی دارد. اما با کاهش درجه رقابت یا مجلس همسو با دولت می شود یا در مقابل دولت قرار می گیرد که در هر دو حالت احتمال اتخاذ سیاست های کارا و ارتقادهنده رشد اقتصادی کاهش می یابد. در مطالعه پیش رو اثر رقابت سیاسی بر رشد اقتصادی مورد بررسی قرار گرفته است. برای آزمون ارتباط یادشده در خصوص اقتصاد سیاسی ایران، میزان همسویی تفکر سیاسی میان مجلس و ریاست جمهوری به عنوان معیاری از میزان حضور احزاب و رقابت سیاسی در نظر گرفته شد و در کنار سایر متغیرهای رایج در مدل سازی رشد وارد مدل شد. برآورد مدل طی دوره ۹۳-۱۳۶۷ نشان می دهد همسویی قوه مقننه و قوه مجریه یا به عبارت صحیح تر کاهش رقابت سیاسی تاثیر منفی بر رشد اقتصادی داشته است. 

اقتصاد سیاسی, رشد اقتصادی, رقابت سیاسی, توزیع قدرت