تحولات طریقت دانیالیه در گرمسیرات فارس از قرن هفتم تا دهم هجری قمری
عنوان مقاله: تحولات طریقت دانیالیه در گرمسیرات فارس از قرن هفتم تا دهم هجری قمری
شناسه ملی مقاله: JR_IRHJ-14-2_009
منتشر شده در در سال 1400
شناسه ملی مقاله: JR_IRHJ-14-2_009
منتشر شده در در سال 1400
مشخصات نویسندگان مقاله:
یونس صادقی - دانشجوی دکتری ایرانشناسی، بنیاد ایرانشناسی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران.
مجتبی خلیفه - استادیار گروه تاریخ دانشگاه بیرجند، بیرجند، ایران.
خلاصه مقاله:
یونس صادقی - دانشجوی دکتری ایرانشناسی، بنیاد ایرانشناسی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران.
مجتبی خلیفه - استادیار گروه تاریخ دانشگاه بیرجند، بیرجند، ایران.
طریقت دانیالیه به رهبری شیخ دانیال از مهم ترین طریقت های تصوف در نواحی گرمسیرات فارس است. این طریقت متاثر از اندیشه های شیخ ابواسحاق کازرونی (۳۵۲-۴۲۶ق)، موسس طریقت «کازرونیه»، در قرن هفتم هجری تاسیس شد. کانون آن خنج، به عنوان یکی از ایستگاه های کاروانی شیراز به سمت لار و هرموز، شاهد شکلگیری کانون های فکری گوناگون بوده است. با همه اهمیتی که طریقت دانیالیه دارد، تاکنون درباره شخصیت بنیانگذار آن و کم و کیف این طریقت تحقیقی مستقل انجام نشده است. نوشتار حاضر با روش توصیفی تحلیلی در پی پاسخ به این پرسش است که رابطه طریقت دانیالیه، به عنوان فرقهای صوفیانه، با تحولات اجتماعی سیاسی گرمسیرات فارس در قرون میانه چگونه بوده است؟ نتایج پژوهش نشان می دهد طریقت دانیالیه از طریق ایجاد خانقاه و مساجد در گسترش شهرنشینی خنج نقشی مستقیم و مستمر داشت. به علاوه، دراویش دانیالی، در دربار ملوک هرموز، نقشی فعال در منازعه با ملوک کیش ایفا کردند و همچنین از طریق ارتباط با دیگر طریقتها، از جمله «قتالی» و «شمسیه»، شبکه روابط فکری خود را در نواحی پس کرانهای خلیج فارس توسعه دادند.
کلمات کلیدی: فارس, گرمسیرات, دانیالیه, شیخ دانیال, هرموز, خنج
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1407084/