بررسی مصالح سازه های هیدرولیکی با استفاده از تلفیق اطلاعات زمین شناسی ناحیه ای و ژئوتکنیک؛ مطالعه موردی: منطقه انرژی پارس جنوبی

اکثر مصالح ساختمانی مورد نیاز پروژه های عمرانی به صورت مستقیم یا غیر مستقیم از طبیعت تامین می گردند. در حقیقت سازندها یا واحدهای سنگی موجود در طبیعت و یا رسوبات حاصل از فرسایش این تشکیلات زمین شناسی، معادن قرضه را تشکیل می دهند. بنابراین در مطالعات پی جوبی مصالح ساختمانی، اطلاعات زمین شناسی می تواند در برآورد خصوصیات مهندسی و فیزیکی مصالح یا تشکیلات زمین شناسی که به عنوان منابع قرضه انتخاب خواهند شد و تشخیص و تعیین پتانسیل های موجود در منطقه نقش بسیار مهمی ایفاد نماید. این مقاله خلاصه ای از مطالعات پی جوبی منابع قرضه سازه های هیدرولیکی در منطقه سواحل جنوبی کشور (پروژه مهار سیلاب منطقه انرژی پارس جنوبی) می باشد. در این تحقیق با استفاده از اطلاعات زمین شناسی منطقه ای نظیر جنس یا لیتولوژی تشکیلات زمین شناسی منطقه (توصیفات کلی مربوط به هر تشکیلات)، اطلاعات مربوط به نحوه تشکیل و شرایط محیط های رسوبی و با درنظر گرفتن پدیده ها و ساختارهای زمین شناسی که از بدو تشکیل تاکنون بر آن ها اثر کرده، پتانسیل های موجود برای مصالح مختلف مشخص شده اند. سپس با تلفیق نتایج مطالعات ژئوتکنیک (حفاری، نمونه برداری و انجام آزمایش) و اطلاعات زمین شناسی ذکر شده و پارامترهای دیگر (حجم، دسترسی و...)، پتانسیل های موجود اولویت بندی و منابع قرضه بهینه از نظر فنی و اقتصادی مشخص گردیده است. نتیجه تحقیق مشخص نمود که در طبیعت لایه های سنگی با یک جنس و متعلق به سازندهای مختلف می تواند به دلیل نحوه تشکیل از لحاظ خواص، دارای اختلاف فاحشی باشند. بنابراین اطلاعات زمین شناسی منطقه ای و دیدگاه های زمین شناسی مهندسی می تواند در برآورد خصوصیات مهندسی و فیزیکی تشکیلات زمین شناسی و تعیین پتانسیل های مصالح ساختمانی موجود و کاهش هزینه و زمان در مراحل مختلف مطالعات پی جوبی و انتخاب مصالح بهینه با کمترین ریسک به مهندسین کمک به سزایی نماید.

Keywords:

زمین شناسی , سازه های هیدرولیکی , محیط رسوبی , مصالح ساختمانی , منطقه انرژی پارس جنوبی , مهار سیلاب