نیلوفر شیرافکن - دانشجوکارشناسی ارشد،گروه پژوهش هنر، دانشکده هنرومعماری، دانشگاه مازندران، بابلسر، ایران
محمد اعظم زاده - استادیار، گروه پژوهش هنر و صنایع دستی، دانشکده هنر و معماری، دانشگاه مازندران،ایران
همایون حاج محمدحسینی - استادیار، گروه پژوهش هنر و صنایع دستی، دانشکده هنر و معماری، دانشگاه مازندران، ایران

معماری از کمک گرفتن طبیعت اطراف به صورت مستقیم و یا ایده گرفتن از آن برای ساختن شروع شده است زیرا؛ طبیعت ماخذ الهام بیپایانی است که مدد گرفتن از آن باعث بازیابی روانی انسانها میشود و استفاده از ساختار طبیعی میتواند موجب تعامل سازنده در ساختار سازه و فرم معماری گردد. در این مقاله معماری هند و چین را که با الهام بخشی از طبیعت گل نیلوفرآبی در فرم سازه هایشان بررسی میشود. دو تمدن مذکور با تکنولوژی و استفاده از نرم افزارهای پارامتریک، تجزیه و تحلیل توانسته اند به فرم معمارانه هماهنگ دست یابند. هدف از این مقاله بیان دقیق مفاهیم نماد گل نیلوفرآبی در هند و چین که سبب زنده نگاه داشتن این نقوش درهنرهای معاصر حائز اهمیت است، و این سوال طرح میشود که معماران چین و هند تا چه حدودی توانسته اند نماد گل نیلوفرآبی را در سازه های ارگانیک خود تجلی ببخشند؟ روش پژوهش به صورت توصیفی تحلیلی میباشد. گردآوری اطلاعات آن کتابخانه بوده و جمع آوری اطلاعات با کمک مطالعه مقاله ها، سایتها، کتابهای تاریخی دو تمدن هند و چین به دست آمده است.روش تجزیه و تحلیل سازه ها با استفاده از نظریه فرانک لوید رایت در عناصر فرمی گل نیلوفرآبی بررسی میشود.نتیجه حاصل ازمقاله نشان میدهد که، بینش و باور مذهبی امری ناگزیر در ادراک معماران چین و هند بوده و گل نیلوفرآبی از جمله نمادهای مفهومی و مقدس در فرهنگ و تاریخ تمدن گذشتگان تا به امروزجایگاهی ویژه داشته است و معماران از نحوه خلقت این گل، ویژگی فرمی آن و با به کارگیری علم بیونیک در سازه -های معماری خود این نقش را بازتاب دادند.

هند، چین، نماد، گل نیلوفرآبی، معماری بیونیک.