حسین علیزاده ارمکی - دانشجوی کارشناسی ارشد هیدرولیک دانشگاه تربیت مدرس
محمد واقفی - استادیار سازه های هیدرولیکی دانشگاه خلیج فارس
مسعود قدسیان - استاد هیدرولیک پژوهشکده مهندسی آب- دانشگاه تربیت مدرس

یکی از روشهای متداول ساماندهی و کنترل فرسایش کناری رودخانه استفاده از آبشکن سرسپری می باشد. در این تحقیق به بررسی آزمایشگاهی آبشستگی زمانی اطراف آبشکن های سرسپری جاذب و دافع در دو حالت مستغرق و غیر مستغرق و بررسی ابعاد چاله آبشستگی برای عدد فرود 1 میلیمتر پرداخته شده است. نتایج نشان داده است که برای این نوع آبشکن ها ابعاد چاله آبشستگی در / 0/33 ، دبی 25 لیتر بر ثانیه و قطر مصالح 28 حالت مستغرق بیشتر و عمق حداکثر آبشستگی کمتر می باشد. همچنین نتایج نشان داد که در شرایط جریان ثابت، عمق حداکثر آبشستگی برای حالت دافع کمتر و ابعاد بالا دست چاله آبشستگی بیشتر می باشد و نتیجه ی آزمایشات نشان داد اثر زاویه آبشکن بر روی طول چاله آبشستگی و بعد پایین دست چاله در حالت مستغرق وغیر مستغرق متفاوت نشان داده شده است. بررسی های زمانی نشان داد که در شرایط یکسان نرخ عمق حداکثر آبشستگی برای حالت مستغرق کمتر از حالت غیر مستغرق و برای حالت دافع کمتر از جاذب می باشد.

فرسایش، استغراق، آبشستگی، رسوب