آموزش زیبائی شناسی در معماری

معماری ترکیبی از همه هنرهاست و زیبائی جاذبه ای است جاودانه و ابدی که ارتباط بین آن و انسان می باشد. درک انسان از زیبائی موهبتی است ربانی و ذهنی که به واقعیت می پیوندد و درکنارش هنر بدون آن کالبدی است بی روح و تهی از جاذبه های همان زیبائی. زیبائی شناسی قابلیتی است برای درک بهتر اجسام و باعث تغئیر در نگرش می گردد. انسان از زمانی که به معماری روی آورده، به نیازهای روحی، باطنی و حس زیبایی شناسی نیز توجه داشته است. بدون شک زیباشناسی در معماری ، نقش بسیار مهم و اصلی در طراحی معماری دارد. بنابراین، روند طراحی معماری ارتباط زیادی با زیبایی شناسی دارد و نتیجه این فرآیند خالقیت است. آموزش و یادگیری معماری بیش از هر زمان دیگری بر زیبایی شناسی متمرکز خواهد شد. به عبارت دیگر مجموع این موارد مبتنی بر زیبایی شناسی است. بررسی ادبیات تحقیق نشان می دهد که می توان رویکردهای مختلفی در آموزش و یادگیری معماری بیان کرد که بر زیبایی شناسی به عنوان نقطه اصلی آموزش تاکید دارد. مشکلات زیبایی شناختی معماری مانند اشکال ، اشکال و سبک های ناخوشایند از نظر بصری ، ذهنی و روانشناختی برای ساکنان شهر از قرن ها پیش باعث ایجاد محیط های نامنظم می شود. چیدمان ساختمان هایی با تکرار یکنواخت ، فاقد بافت مشخص شهری و هماهنگی ، به عنوان نشانه هایی از درک زیبایی شناختی ضعیف پذیرفته شده است. هنگامی که بحث آموزش معماری مورد بحث قرار می گیرد، با توجه به تمام نگرانی ها در مورد مسئله زیبایی شناسی در شهرها ، انطباق مطالعه زیبایی شناسی در برنامه درسی آموزش معماری اجتناب ناپذیر به نظر می رسد. روش تحقیق در این پژوهش بصورت توصیفی-تحلیلی بوده است. ابزار جمعآوری اطالعات در این تحقیق، همه اسناد چاپی همانند کتاب، دایرهالمعارفها، فرهنگنامه ها، مجالت، پژوهشنامه ها، اینترانت و هر منبعی که به صورت چاپی قابل شناسایی باشد؛ است. در این مقاله نخست در مرحله اول به تعریف زیبایی و ویژگی های آن بحث نموده و سپس به رابطه معماری و زیبائی شناسی، آموزش زیبائی شناسی در معماری در خدمت به شیوه آموزش معماری سنتی ایران، معیارهای اصلی زیبائی در معماری سنتی ایران و در نهایت عوامل تاثیر گذار بر ارتباط بین ایده های زیبایی شناسی و شیوه آموزش معماری سنتی ایرانی پرداخته می شود.

Keywords:

معماری سنتی , زیبایی شناسی , آموزش.