زهرا والی بخت بروجنی - کارشناس ارشد مهندسی معماری
سیدعلی موسوی - کارشناسی ارشد مهندسی معماری

مدت زمان زیادی نیست که بحث در باره موضوع ساختمانهای هوشمند در محافل عمومی مطرح گردیده است. یک ساختمان هوشمند ساختمانی است که در بردارنده محیطی پویا و مقرون به صرفه به وسیله یک پارچه کردن چهارعنصراصلی یعنی سامانهها، ساختار، سرویسها، مدیریت و رابطه میان آنها است. به عبارت دیگر، ساختمان هوشمند ساختمانی است که کلیه اجزای داخلی آن به واسطه سامانه ای یک پارچه و ایجاد منطقی سازگار با محیط در تعامل با یکدیگرند. ناگفته نماند که تعریف فوق به این مفهوم نیست که این ساختمان در مقابل هر اتفاق یا رویدادی به فراخور آن تصمیم گیری کرده و عکس العمل نشان دهد، بلکه هوشمندی بدان معنی است که سامانه بر اساس حالتهای از پیش تعیین آمده و منطقهای تعریف شده اقدام به تصمیم گیری مناسب کند. به عبارتی ساختمان هوشمند در مقابل عوامل مختلف توانایی بروز خالقیت خاص نخواهد داشت بلکه بر اساس استنتاجهای منطقی رفتار خواهد کرد. از سوی دیگر مدیریت انرژی در تعریف به معنای استفاده مقرون به صرفه و کارآمد از انرژی است. استفاده از سامانههای مدیریت انرژی (BMS )میتواند در حدود ۰۱ %تا ۰۱ %کاهش قیمت و هزینه در پی داشته باشد. چند دهه از مطرح شدن معماری پایدار میگذرد و راهکارهای بسیاری، توسط آن، برای حل بحرانهای معاصر ارائه شده است؛ [۱]ولی همچنان مشکالتی در سر راه ایجاد معماری پایدار وجود دارد. به نظر میرسد که با رفع موانع از طریق توجه به ارزشها و ویژگیهای معماری بومی، و با توجه به تکنولوژی میتوان آن را کامل نمود. در این نوع معماری، ساختمان نه تنها با شرایط اقلیمی منطقه خود را تطبیق میدهد، بلکه ارتباط متقابلی با آن برقرار میکند. بطوریکه بر اساس گفته ریچارد راجرز، »ساختمانها مانند پرندگان هستند که در زمستان پرهای خود را پوش داده وخود را باشرایط جدید محیط وفق میدهند و بر اساس آن سوخت و سازشان را تنظیم میکنند.

پوشش ساختمانی،ساختمان هوشمند،معماری داخلی،نور،تکنولوژی ، مدیریت انرژی