مهدی قجاوند - کارشناسی ارشد دانشگاه آزاد اسلامی واحد الیگودرز،

در سال های اخیر درک رفتار دینامیکی و عملکرد لرزه ای سازه ها به پیشرفت جدید در مهندسی زلزله منجر شده است. نگرانی ها به خاطرآسیب پذیری سازه ها پس از مشاهده ی اثرات زلزله های مختلف افزایش یافته است. به این دلیل ارزیابی سازه های آسیب پذیر و بهبود مقاومت لرزه ای آن ها امری بسیار مهم تلقی می شود. امروزه به علت افزایش استفاده از انواع نامنظمی در سازه ها که ناشی از ملاحظات معماری و نوع خاص کاربری سازه می باشد، در بین مراحل مختلفی که یک ساختمان برای پایداری در برابر زلزله مورد مطالعه قرار می گیرد، مرحله اتخاذ تصمیم درمورد تعیین پیکربندی و شکل مشخصات هندسی ساختمان، نظیر اندازه ها در نقشه، ارتفاعات و موقعیت و اهمیت عناصر نامنظم، نوع و وضعیت اجزاء سازهها، نظیر دیوارها، ستون ها، قفسه های پله یا آسانسور و نیز طبیعت و طرز قرار گیری اجزاء غیر سازه ای است در این مرحله، آنچه که بیش از همه مد نظر است شناسایی پیکربندی هایی است که احتمالا بر واکنش ساختمان در برابر زلزله اثر می گذارند. هرچه اشکال ساختمان منظم تر و توزیع جرم ها و سختی ها در سطح افق (پلان)، متقارن تر باشد، مقاومت احتمالی آن در برابر زلزله افزایش خواهد یافت. اغلب ساختمان هایی که دارای پیکربندی نامنظم اند، در مقابل زلزله خسارت بیشتری می بینند.

سازه نامنطم، دیافراگم صلب، تحلیل پوش اور