اقبال آذری - دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت شهری- شهرسازی دانشگاه بینالود

پایداری، استفاده موثر و بهینه از منابع شامل طبیعت، انسان و فناوری است؛ به نحوی که درعین تامین نیازهای امروز بشر، متضمن برآورده شدن نیازهای آیندگان نیز باشد. مفهوم پایداری در معماری و شهرسازی، توجه به شرایط اقلیمی و طبیعی و موقعیت مکانی ساختمان درتعریف معماری اهمیت ویژه ای دارد و به کاهش مصرف منابع طبیعی و انرژی با به کارگیری همسازی محیط و بنا با یکدیگر و استفاده از مصالح قابل بازیافت و انرژی های تجدیدپذیر اشاره میکند. با توجه به تاثیر اقلیم بر ساخت و سازها، به ویژه در کشور ایران که شرایط اقلیمی در آن کاملا مشهود است، نیاز به مطالعات و پژوهش های جامع در این زمینه کاملا بدیهی و لازم می نماید. امروزه با توسعه و پیشرفت تکنولوژی، لزوم توجه به توسعه پایدار و ساخت و سازهای مطابق با اصول معماریو شهرسازی در راستای استفاده بهینه از منابع طبیعی موجود از اهمیت خاصی برخوردار است .شناخت شرایط اقلیمی در هر منطقته از مهمترین عوامل در ایجاد آسایش و ر اه کاربران ساختمان ها در آن منطقه است، چرا که معماری و اقلیم ارتباط و تاثیرات مستقیمی بر یکدیگر دارند. هدف از نگارش این مقاله بررسی تاثیر عوامل اقلیمی در طراحی سکونتگاه های شهری و علی الخصوص ساختمان های شهری میباشد. گردآوری اطلاعات این تحقیق، بصورت کتابخانه ای، اسنادی و پیمایشی بوده است. و در پایان باید متذکر شد، با آگاهی از عوامل و عناصر اقلیمی مناطق شهری، جهت گیری ساختمانها، شناخت از مصالح ساختمانی مناسب، انتخاب ابعاد پنجره ها و غیره می توان تدابیری اندیشید تا ساکنان احساس راحتی و آسایش بیشتری کنند و با مصرف کمترین انرژی بتوانند گرمایش و سرمایش مورد نیاز مسکن خود را تامین نمایند.

اقلیم، طراحی اقلیمی، بافت شهری، مساکن شهری، شهرسازی