ارزش افزوده بخش کشاورزی، وسعت جنگل ها و انتشار دی اکسید کربن در کشور ایران

گرمایش جهانی به عنوان یکی از پیامدهای تجمع گازهای گلخانه ای بدون شک از مهم ترین چالش های زیست محیطی در جهان و به ویژه خاورمیانه است. پیامدهای گرمایش جهانی و تغییر اقلیم در کشورهای این منطقه با توجه به کمبود منابع آب بسیار نگران کننده است لذا این پژوهش به بررسی تاثیر متغیرهای ارزش افزوده بخش کشاورزی، وسعت جنگل ها و مصرف انرژی های تجدید پذیر بر انتشار گاز دی اکسید کربن در کشور ایران با به کارگیری یک مدل خود رگرسیون با وقفه های توزیعی ARDL و با استفاده از اطلاعات آماری بانک جهانی برای دوره زمانی ۲۰۱۸-۱۹۹۰ پرداخته است. نتایج این پژوهش نشان داد که تاثیر متغیرهای وسعت جنگل ها و مصرف انرژی های تجدید پذیر بر انتشار گاز دی اکسید کربن در بلندمدت و هم در کوتاه مدت در بین سال های موردمطالعه منفی است. درحالی که تاثیر متغیر ارزش افزوده بخش کشاورزی، در بلندمدت بر انتشار گاز دی اکسید کربن مثبت ولی در کوتاه مدت معنی دار به دست نیامده است. لذا افزایش وسعت جنگل ها و مصرف انرژی های تجدید پذیر مانند انرژی باد، برق و زمین گرمایش می تواند در کاهش انتشار گاز دی اکسید کربن در کشور بکاهد به همین علت ضمن جلوگیری از تخریب جنگل ها، باید بر افزایش وسعت آن ها نیز توجه گردد. ضمن اینکه همگام با توجه به افزایش محصولات کشاورزی می بایست به توسعه فناوری های کشاورزی و دامی نیز توجه ویژه نمود تا افزایش تولید محصولات کشاورزی باعث افزایش انتشار آلاینده های زیست محیطی نگردد.

Keywords:

محصولات کشاورزی , وسعت جنگل , انتشار گاز دی اکسید کربن , ARDL , ایران