عاطفه قنبری - دانشجوی دکتری جغرافیا، توسعه و برنامه ریزی شهری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی
آزیتا رجبی - استاد جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران مرکزی

بافت های ناکارآمد شهری پهنه هایی از شهر هستندکه درمقایسه باسایر پهنه های شهر از جریان توسعه عقب افتاده، از چرخه تکاملی حیات جدا گشته و به کانون مشکلات و نارسایی ها درآمده اند که جهت کاهش این معضلات می توان به بازآفرینی پایدار شهری توجه داشت . بازآفرینی پایدار شهری بر این مطلب تاکید دارد که باید اقداماتی جامع و یکپارچه برای حل مشکلات بافت های فرسوده شهری که در نهایت به یک پیشرفت پایداری اقتصادی، کالبدی، اجتماعی و محیطی خواهد انجامید صورت پذیرید.در این راستا، یکی از نیازهای شهروندان ساکن بافت های فرسوده و قدیمی در شهرها،ورود تشکل های مردمی و سمن ها جهت بازآفرینی است چرا که توجه به این بافت ها جهت جلب مشارکت بخش خصوصی و رفع ناپایداری آن ها، به موضوعی محوری تبدیل شده و سازمان های مردم نهاد را به تکاپوی بازآفرینی در شهر با حفظ ویژگی های اصلی کالبدی و فعالیتی سوق داده است.در این راستا هدف پژوهش حاضر بررسی نقش سازمان های مردم نهاد در بازآفرینی پایدار بافت های فرسوده شهری بوده است که با روش توصیفی و تحلیلی بدان پرداخته شد.نتایج نشان داد که امروزه تشکل های مردم نهاد تلاش می کنند فعالیت های خود را معطوف به توسعه پایدار سازند پایداری نهادی و تشکل های مردم نهاد می توانند به عنوان پشتیبان دیگر ابعاد بازآفرینی پایدار بافت شهری محسوب شوند و باعث تقویت بخشی سازمان های دولتی در برنامه ریزی اجرا و ارزیابی برنامه های توسعه از جمله نوسازی بافت ناکارامد شهری گردند. تشکل های مردم نهاد در محلات دارای بافت ناکارآمد شهری به عنوان عامل محرک بازآفرینی محیطی تغییرات اجتماعی مهم را تسریع بخشند

سازمان های مردم نهاد، بازآفرینی پایدار، بافت های فرسوده شهری