مریم یوسفی دودران - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری، دانشگاه آزاد واحد جلفا؛
حسن ابراهیمی اصل - دکتری معماری، مدیر گروه رشته معماری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد بین المللی جلفا؛
مهران جمشیدی - معاون آموزشی دانشگاه آزاد اسلامی واحد اردستان، عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد استان اصفهان؛

بادگیر یکی از اجزای بناهای بومی ایران در اقلیم گرم و خشک و گرم و مرطوب ایران بوده است و به عنوان یکی از شاهکارهای معماری ایرانی محسوب می شود. امروزه استفاده از بادگیر به دلیل گرم شدن کره ی زمین و عدم پاسخگویی به شرایط اقلیمی ساختمان ها، کمرنگ شده است. اما در ساخت بادگیر می توان از تکنولوژی و راهکارهای ویژه ای بهره جست که بتواند نقش موثری بر کاهش مصرف انرژی ساختمان در کنار تاسیسات مکانیکی و برقی ایفا کند. پژوهش حاضر، به روش توصیفی، مروری بر بادگیرهای سنتی و جدید داشته است. براساس نتایج، استفاده از مصالح بومی و بازیافتی در ساخت بادگیر، بهره گیری از فرم بادگیر به منظور بالا بردن کیفیت نمای ساختمان، توجه به خط آسمان از نظر ارتفاع، تناسب اجزای نما در هنگام طراحی بادگیر، توجه داشتن به امنیت بادگیر، استفاده از مکانیزم جدید بادگیر در جهت رفع اشکالات معماری بادگیرهای قدیمی و توجه به زیبایی، هارمونی و هماهنگی بخش های مختلف بادگیر در طراحی بادگیرهای امروزی، بهتر است در نظر گرفته شود تا این عضو از معماری کهن ایران، مجددا با فرمی شکیل تر و با تکنولوژی بهتر، وارد عرصه ی معماری معاصر شود.

بادگیر، معماری نوین، مصرف انرژی، معماری گرم و خشک