مهرداد صفری آبکسری - فارغ التحصیل دوره دکتری پردیس فارابی دانشگاه تهران

در این پژوهش در وهله اول در جستجوی نظریه معنای زندگی در ویتگنشتاین متقدم با تاکید بر رساله منطقی- فلسفی هستیم. اما خوانش­هایی که تا کنون از رساله منطقی- فلسفی بوده است، سخن ­گفتن از گزاره­های فلسفی را میسر و ممکن نمی­کند؛ چون همه آن­ها به ­شکلی ظاهر فقرات ۶.۵۴ و ۷ را پذیرفته­اند که معنای ترک سخن­ گفتن از گزاره­های غیر علمی است. بنابراین، سخن­ گفتن از یک نظریه معنای زندگی در ویتگنشتاین متقدم با مانعی بزرگ روبرو می­شود. به­همین­ دلیل، بخش ابتدایی این نوشتار به بررسی و حل این مشکل و پیشنهاد خوانشی برای حل آن می­پردازد. این کار  با اقتباس خوانش گرامری- استعلایی می­شود. در مرحله بعد، پاسخ­های ممکن ویتگشنتاین به مساله معنای زندگی را از رساله منطقی-فلسفی عرضه می­کنیم. در پایان، بهترین پاسخ ممکن ویتگنشتاینی را به مساله معنای زندگی متمرکز بر رساله منطقی- فلسفی معرفی می­کنیم. در آخر، معلوم می­شود که ویتگنشتاین معنای زندگی را در گروی نوعی جاودانگی می­داند که متضمن بی­زمانی است، نه نوعی جاودانگی متضمن زمانی بس دراز.

تراکتاتوس, ویتگنشتاین متقدم, معنای زندگی, خوانش گرامری-استعلایی, بی-زمانی, مهمل