امید مجد - استاد دانشگاه تهران

اگرچه تاثیر زبان عربی بر زبان فارسی زیاد بوده است ولی باید دانست که این تاثیرات بیشتر در حوزه ورود لغات بوده و به ندرت در حوزه نحو یا دستور این گونه تاثیرپذیری رخ داده است. سال هاست که دو نمونه از این تاثیرپذیری های نحوی بر دستورنویسان بدیهی فرض شده است: یکی ساختمان «مضاف + صفت + مضاف الیه»، در عباراتی چون «پسران وزیر ناقص عقل» و دیگری استفاده فراوان از تای تانیث در انتهای برخی صفات مانند «کارهای لازمه». این پژوهش در پی آن است که نشان دهد این دو نمونه، ارتباطی به تاثر از زبان عربی ندارد و از ساختمان هیا دستوری زبان فارسی است.

گروه اسمی, کلمه مرکب, تخفیف کسره, ه صفت ساز, ه زائده, ه مخفف «شده»