محمدرضا کمالی بانیانی - هیئت علمی دانشگاه ایذه
یوسف نیری - هیئت علمی دانشگاه شیراز

محی الل ین عربی یکی از بزرگان محرفان اسلامی است که وی را پدر عرفان اسلامی نیز گفته اند. ه ژ در سال ۶۳۸ )_ .ق( وفات یافت و تقریبا همه عرفای بعد از وی از آثار او متاثر بوده اند . محی الدین مانند سایر عرفای سنی مذهب به فقه اهل سنت عمل می کرد ۰ است ولی مطالعه آثار وی بیانگر تفکر شیعی اوست. به طوریکه به امامت اهل بیت علیهم السلام به کرات در جای جای کتاب عظیم خودیعنی فتوحات مکیه اشاره کرده. است و نیز ذر فصوص الحکم و شجرهالکون در این زمینه اشاراتی دارد بدان که ولایت همان محیط عامه و دایر. کبری اسمت که خدا هر که را بخواهد انتخاب می کند که نبوت و رسالت از احکام ولایت اند. محی الدین در ادامه گفتار خود ۰ ولایت عظمی را متعلق به رسول اکرم ص( م یداند که وی قطب عالم امکان و قطب الاقطاب هستی است.از ید او قطب عالم هستی حقیقت محمدیه صلی اثه علیه و آله است که قبل از رسالت وی این قطبیت و حقیقت محمدی در انبیا قبلی تجلی کرد ه بوده است و بعد از زمان رسالت ختمیه به اقطاب است وی انتقال یافته است.