محمد رجبی - استادیار و عضو هیئت علمی پژوهشگاه علوم انتظامی و مطالعات اجتماعی، تهران، ایران

ز زمان استقرار رژیم صهیونیستی در اراضی فلسطین اشغالی، مناسبات پرفرازونشیبی میان کشورهای جهان اسلام -به ویژه کشورهای حوزه ی شرقی آن، که در منطقه ی جغرافیایی غرب آسیا و شمال آفریقا قرار می گیرند- با این رژیم شکل گرفت. این مقاله درصدد است به بررسی راهبردهای سیاسی و امنیتی رژیم صهیونیستی در قبال این کشورها بپردازد. براین اساس، سئوالی را که درصدد پاسخ به آن هستیم عبارت است از اینکه «راهبردهای سیاسی و امنیتی رژیم صهیونیستی در قبال کشورهای جهان اسلام در منطقه ی غرب آسیا و شمال آفریقا کدامند؟». برای پاسخ به این سئوال از روش کیفی با رویکرد تحلیلی بهره جسته ایم و داده های مورد نیاز را به صورت فیش برداری از منابع کتابخانه ای و اینترنتی گردآوری نموده ایم. نتیجه آنکه، همواره صهیونیست ها دو راهبرد را در مواجهه با کشورهای جهان اسلام در منطقه ی غرب آسیا و شمال آفریقا دنبال نموده اند: راهبرد نخست، عادی سازی روابط با برخی از این کشورهاست که با دکترین اتحاد پیرامونی و ارتباط با ایران عصر پهلوی، ترکیه، کردها و ... آغاز می شود و با طرح معامله ی قرن و انعقاد توافقنامه ابراهیم میان این رژیم با کشورهای امارات، بحرین، مراکش و سودان با میانجی گری آمریکا ادامه می یابد؛ و راهبرد دیگر، تهاجم همه جانبه به جریان مقاومت است که نماد آن را می توان در جنگ های سی وسه روزه ی لبنان، بیست ودو روزه و هشت روزه ی غزه، تلاش برای سرنگون نمودن دولت قانونی سوریه، ترور فرماندهان مقاومت و انهدام مواضع ایشان در سوریه و بالاخره، تلاش برای تضعیف و سقوط نظام جمهوری اسلامی ایران از طریق اتخاذ تاکتیک های گوناگون –که آخرین آن، مرگ با هزاران جراحت است- مشاهده نمود.

رژیم صهیونیستی, جهان اسلام, کشورهای حوزه ی شرقی, غرب آسیا, شمال آفریقا