اثربخشی بازی درمانی گشتالتی بر کفایت ادراک شد ه دانش آموزان ناشنوای ۷ تا ۹ سال شهر ایلا م

پژوهش حاضر با هدف ب ارزیابی میزان تاثیر بازی درمانی گشتالتی بر کفایت ادراک شده دانش آموزان ۷ تا ۹ ساله ناشنوادر دوره اول ابتدایی - پایه های اول تا سوم دبستان- که در مدارس استثنایی و تلفیقی شهر ایلام در سال تحصیلی ۹۵-۹۴ در حال تحصیل بودند، انجام پذیرفت. پژوهش حاضر از نوع شبه آزمایشی و طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروههای آزمایش و کنترل بود .جامعه آماری شامل تمامی دانش آموزان ناشنوای موجود در مدارس ابتدایی- استثناییبرگزیده شدند و پس از اجرای پرسشنامهی پژوهش(کفایت ادراک شده) به صورت هدفمند ۲۴ دانش آموز ناشنوا انتخا بشدند. ضمنا براساس پرونده ی موجود در مدرسه، معلولیتی دیگر غیر از ناشنوایی نداشته و افت شنوایی بالای ۵۵ دسیبل داشتند. پس از انتخاب و به صورت تصادفی در دوگروه ۱۲ نفری (گروه آزمایش، و گروه گواه)، جایگزین شدند. برایتجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی شامل شاخص های گرایش مرکزی و پراکندگی و روش آمار استنباطی یعنیتحلیل کوواریانس استفاده شد. یافته های پژوهش نشان داد که اجرای بازی درمانی گشتالتی در قالب ۱۰ جلسه ۴۵دقیقه، طی ۱۰ هفته برای دانش آموزان ناشنوایی که در پایه های اول تا سوم دبستان در مدارس استثنایی و تلفیقیتحصیل میکردند، باعث افزایش معنی دار نمرات در تمام حیطه های کفایت ادراک شده (بجز حیطه کفایت فیزیکی) شد.

Keywords:

دانش آموزان ناشنوا , کفایت ادراک شده , بازی درمانی گشتالتی , ناشنوایی