بررسی دیدگاه اساتید و دانشجویان دانشکده توانبخشی دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز پیرامون عوامل اثربخش بر بهبود کیفیت یادگیری الکترونیک در درپاندمی کووید- ۱۹

با تعطیلی مدارس ودانشگاه های کشور به دلیل شیوع بیماری کووید ۱۹، یادگیری الکترونیک ازسمت آموزش وپرورش و آموزش عالیمطرح شد. با توجه به اهمیت آموزش مجازی در پاندمی کرونا و لزوم آگاهی از کیفیت یادگیری الکترونیک و ارتقا و بهبود آن درمدارس و دانشگاه ها، در این مطالعه به ارزیابی و بررسی عوامل اثربخش بر بهبود و پیشرفت کیفیت آموزش مجازی ازدیدگاه اساتید ودانشجویان رشته های توانبخشی دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز خواهیم پرداخت. مطالعه ی توصیفی- تحلیلی حاضر باشرکت ۱۷ نفر از اساتید و ۲۱۰ نفر از دانشجویان مقاطع کارشناسی و کارشناسی ارشد در رشته های فیزیوتراپی، کاردرمانی،گفتاردرمانی و شنوایی شناسی انجام گرفت. داده ها با استفاده از پرسشنامه ی عوامل موثر بر اثربخشی یادگیری الکترونیکی جمعآوری شدند و با استفاده از نرم افزار spss نسخه ی ۲۶ مورد تحلیل و آنالیز قرار گرفتند. یافته ها نشان داد ازدیدگاه اساتید، میزاناثربخش بودن مولفه های مختلف پرسشنامه بر ارتقا، بهبود و پیشرفت کیفیت یادگیری الکترونیکی با یکدیگر اختلاف معنادارینداشتند و همه ی ابعاد را موثر دانستند ولی دانشجویان، بعد شفاف سازی انتظارات از یادگیرنده را موثر ترین عامل و بعد کاهشاحساس انزوا و ایجاد حس و انگیزه ی حضور در جامعه ی یادگیری را کم اثرترین عامل برشمردند. بنابراین با توجه به شناسایی مهمترین عوامل موثر بر اثربخشی آموزش مجازی، به نظر می رسد مسئولان و سیاست گذاران حوزه ی آموزش کشور باید در فراهم کردنشرایط و امکانات و برنامه ریزی های مناسب جهت ارتقا و پیشرفت کیفیت یادگیری الکترونیکی فراگیران تلاش ویژه داشته باشند.

Keywords:

آموزش مجازی , یادگیری الکترونیکی , کیفیت آموزش مجازی , اثربخشی یادگیری الکترونیکی