راهبردهای دستیابی به پایداری محیطی

تدوین دستورالعمل های عملیاتی در راستای هدایت تصمیم گیری های محیط زیستی نسبت به رفع چالش دستیابی به تعادل بینتوسعه انسانی و فرآیندهای محیط زیستی، منجر به ظهور طیف وسیعی از دیدگاه ها و راهبردهایی از تجزیه و تحلیل ظرفیت حمل،تجزیه و تحلیل پتانسیل زمین، به منظور تحلیل تناسب توسعه شده است. علیرغم متفاوت بودن روشها، اما هدف تمام آنها مشابهبوده و شامل به حداقل رساندن بی نظمی و اثرات مخرب رشد اقتصادی بر سامانه خدماتی محیط زیست است. بر همین اساس،پایداری باید به عنوان یک سامانه پیچیده ای از پیوندها و وابستگی های متقابل مورد توجه قرار گیرد. نحوه دستیابی عملی به پایداریبستگی به درجه در نظر گرفتن ایده آل های پایداری دارد. از نظر عملی، پارادایم پایداری به دو سبک یا دیدگاه متضاد ضعیف و قویتقسیم می شود. تعریف هر دو اصطلاح به میزان درک تعاملات بین محیط زیست و سامانه اقتصادی وابسته است. پایداری ضعیف،دنیای غیرانسانی را در خصوص ارزش اقتصادی آن تعریف میکند. طرفداران پایداری قوی، موافق گسترش توسعه کوچک مقیاسو غیرمتمرکز به منظور ایجاد سامانه های اجتماعی و اقتصادی است که از نظر اکولوژیکی متعادلتر و کمتر تخریب کننده هستند.پایداری قوی بر خلاف پایداری ضعیف، امکان جایگزینی سرمایه های طبیعی توسط سرمایه انسانی را نمیدهد. در عوض، مطابق بااین پارادایم، محصولات ایجاد شده در سامانه انسانی نمی توانند سرمایه طبیعی از دست رفته یا در معرض خطر اکوسیستم ها راجبران کنند. هدف از پایداری قوی، محافظت از سامانه محیط زیست، نه تنها به دلیل اهمیت آن برای پیشرفت آینده بشر، بلکه دلیلبهره مندی سامانه طبیعی از حقوق موجودات زیستی در سطح بالاتری از جامعه بشری است.

Keywords:

الگوی پایدار , پارادایم پایداری , تعادل , زنجیره ضعیف-قوی , ظرفیت حمل