حسین کربلائی - هیئت علمی دانشگاه علامه

رسائل عربی رشیدالدین و طواط، هم از نظر ساختار - و به دلیل زیبایی و شیوایی انکار ناپذیر نثر عربی او و دقت وسواسی گونه ای که در گزینش و کنار هم نهادن واژه ها و ترتیب جمله ها و عبارت ها و استفاده از آرایه های لفظی دارد -، و هم از نظر محتوا - و به سبب احاطه نامه هایش بر بسیاری از اطلاعات سودمند و دست اول ، و نیز نشان دادن و باز نمودن جنبه های پوشیده ای از شخصیت رشید - در خور آنند که از زوایای گوناگونی به دقت مورد بررسی قرار گیرند. در این نوشته، کوشش شده است که محتوای نامه هایی از این مجموعه - که رشید، آنها را به برجسته ترین دانشمندان روزگار خویش نوشته - به کوتاهی بررسی و از این رهگذر، گامی در راه شناساندن یکی از جنبه های خاص وجودی او - که عشق و علاقه مفرط به دانش و دانش آموزی و دانش پژوهان است - برداشته شود، و نیز با کنار هم نهادن نامه های عربی و فارسی و دیوان اشعار او، چهره روشن تری از یکی دو نفر از مخاطبان دانشمند وی - که همچنان ناشناخته مانده اند - ارائه گردد.

دانش, دانش آموزی, دانش پژوهان