تاثیر چرای شدید دام بر تغییرات کربن آلی خاک در مراتع استان کرمانشاه
عنوان مقاله: تاثیر چرای شدید دام بر تغییرات کربن آلی خاک در مراتع استان کرمانشاه
شناسه ملی مقاله: JR_GERAZ-3-2_002
منتشر شده در در سال 1392
شناسه ملی مقاله: JR_GERAZ-3-2_002
منتشر شده در در سال 1392
مشخصات نویسندگان مقاله:
محمد قیطوری - استادیار مرتعداری، بخش تحقیقات حفاظت خاک و آبخیزداری، مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان کرمانشاه، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، کرمانشاه، ایران
مسیب حشمتی - دانشیار مدیریت منابع زمین، بخش تحقیقات حفاظت خاک و آبخیزداری، مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان کرمانشاه، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، کرمانشاه، ایران
یحیی پرویزی - دانشیار خاک شناسی، بخش تحقیقات حفاظت خاک و آبخیزداری، مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان کرمانشاه، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، کرمانشاه، ایران
خلاصه مقاله:
محمد قیطوری - استادیار مرتعداری، بخش تحقیقات حفاظت خاک و آبخیزداری، مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان کرمانشاه، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، کرمانشاه، ایران
مسیب حشمتی - دانشیار مدیریت منابع زمین، بخش تحقیقات حفاظت خاک و آبخیزداری، مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان کرمانشاه، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، کرمانشاه، ایران
یحیی پرویزی - دانشیار خاک شناسی، بخش تحقیقات حفاظت خاک و آبخیزداری، مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان کرمانشاه، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، کرمانشاه، ایران
چرای شدید دام، پارامتر مهمی در تخریب پوشش گیاهی و خاک مراتع است که پیامد آن فرسایش خاک، سیلاب و مرگ مرتع است. هدف از نوشتار پیش رو بررسی تاثیر چرای شدید و خارج از فصل بر تغییرات کربن آلی ذخیره در خاک در سه حوضه آبخیز گردنه عینالکش، روستای سیاهکمر و سرفیروزآباد استان کرمانشاه است. مشخصات خاک، پوشش گیاهی و مدیریتی هریک بهوسیله عملیات میدانی در سه منطقه نمونهبرداری اندازهگیری شد. نمونهبرداری خاک از لایه صفر تا بیست سانتیمتر انجام و ۲۴ نمونه خاک در مرتع تحت چرای شدید و شاهد (مرتع حفاظت شده) برداشت شد. نمونههای خاک پس از خشکشدن در هوای آزاد و عبور از الک دو میلیمتر مورد آزمایش های بافت خاک (بهروش هیدرومتر)، آهک (بهروش تیتراسیون با سود یک نرمال)، اسیدیته (گل اشباع)، هدایت الکتریکی (گل اشباع) و کربن آلی خاک (بهروش والکلی و بلاک) قرار گرفتند. پردازش آماری داده ها نشان داد که متوسط کربن آلی مراتع حفاظت شده (۱۲/۳%) در مقایسه با مراتع تحت چرای شدید (۱۶/۱%) حدود ۲% بیشتر بود؛ همچنین تجزیه آماری پیرسون بین کربن آلی و اندازه خاکدانهها در مراتع حفاظت شده و تحت چرای شدید دام (در سطح ۰۵/۰) بیانگر وجود رابطه معنی داری است؛ بهطوری که مقدار کربن آلی با خاکدانههای ۵-۲ و ۲-۱ میلیمتری رابطهای مستقیم دارد و با افزایش مقدار کربن ذخیره خاک، فراوانی اندازه خاکدانههای بزرگ خاک افزایش می یابد؛ یعنی با افزایش مقدار کربن آلی خاک، فراوانی خاکدانه های کوچک کاهش می یابد؛ بنابراین مدیریت نامناسب اراضی مرتعی منجر به تخریب خاک ازطریق کاهش کربن آلی و پس از آن تغییر اندازه خاکدانه میشود که پیامد آن آسیب پذیری خاک درمقابل فرسایش است.
کلمات کلیدی: خاکدانه, مرتع حفاظت شده, سیاهکمر, عینالکش
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1410565/