پیام ابراهیمی - استادیار بخش تحقیقات جنگل ها، مراتع و آبخیزداری، مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی سیستان، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی
جمیله سلیمی - کارشناس بخش تحقیقات جنگل ها، مراتع و آبخیزداری، مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی سیستان، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی

سازگاری با تغییرات اقلیمی به اقداماتی اطلاق می شود که تاثیر منفی تغییرات آب و هوایی را کاهش می دهند، در حالی که از فرصت های جدید بالقوه استفاده می کنند که شامل تعدیل سیاست ها و اقدامات به دلیل تغییرات مشاهده شده یا مورد انتظار در آب و هوا است. از این رو، شناسایی سطح کلی ظرفیت سازگاری سکونتگاه های روستای نسبت به خشکسالی، به منظور مدیریت اثربخش روستاها از اهمیت و جایگاه خاصی برخوردار است. در این پژوهش با روش میدانی به سنجش شاخص های ظرفیت سازگاری به مخاطرات اقلیمی در بخشی از روستاهای دهستان خواجه احمد شهرستان زابل پرداخته شد. نتایج پژوهش نشان داد که با توجه به بررسی ظرفیت سازگاری در منطقه مورد مطالعه و تحلیل اطلاعات حاصل از پرسشنامه، مولفه های اقتصادی، دولت و اجتماعی کمتر از حد میانگین است که نیازمند توجه می باشد.

جوامع محلی، تغییر اقلیم، سازگاری، خشکسالی