تحلیل و بررسی ماده ۱۰۰ قانون شهرداری ها در بازدارنده بودن تخلفات ساختمانی (مطالعه موردی شهر اهواز)

اخیرا تخلفات ساختمانی همسو یا رشد جمعیت، سیر تصاعدی زیادی را داشته که تعداد پرونده های این تخلفات به اعداد بالایی رسیده اند. کمیسیون ماده صد تخلفات ساختمانی در شهر اهواز ، تاکنون نتوانسته به شکلی که باید، از تکرار این تخلفات جلوگیری بعمل آورد. در پی این ضعف اداری در امر کنترل تخلفات ساختمانی، بررسی هایی بعمل آمده تا با شناسایی برخی اساسیات و زمینه های تخلف، سعی در یافتن راه کارهایی مناسب و فعال در کاستن این روند در تخلفات ساختمانی شود. در پی این تحقیق نکاتی بعنوان راه کارهای پیشنهادی جهت مواجهه با افراد متخلف ارائه شده اند که بدین شرح می باشند؛ اول شناسایی دقیق نوع تخلف و روزنه تخلف در قانون و برخورد متناسب با فرد در چارچوب تبصره های کمیسیون صورت گیرد، افزایش جرایم با توجه به میزان سوددهی نوع تخلف برای فرد متخلف،آمار بدست آمده از مناطق مختلف شهرداری، با تفاوتی نسبت به هم در میزان رشد این تخلفات ثبت شده اند، مناطق با رشد بیشتر تخلفات، نیاز به نظارت بیشتردارند، نکته فوق ایجاب می کند که مسئولین فعال در حوزه حقوقی و کارشناسی ساختمان، نیاز به آموزش و یا به عبارتی تربیتی مناسب و قابل قبول دارند. در پژوهش حاضر روش تحقیق بصورت تحلیلی- توصیفی و روش جمع آوری اطلاعات بصورت میدانی و اسنادی می باشد.

Keywords:

کمیسیون ماده صد , قانون شهرداری , تخلفات ساخت , شهرداری , ساختمان.