بررسی تطبیقی قرارداد های بین المللی ساخت، بهره برداری و واگذاری(بی.او.تی)از مفهوم تا مخاطرات

قراردادهای ساخت، بهره برداری و واگذاری یا بی .او.تی ، امروزه از اهمیت بسزایی نزد متخصصان حقوق و اقتصاد برخوردار می باشد.کشورهای مختلف بویژه کشورهای در حال توسعه این قراردادهارا ابزاری کارامد برای جذب سرمایه های خارجی و استفاده از مدیریت بخش خصوصی در طرح های زیر بنایی می دانند. در این نوع از قراردادها، بخش دولتی، ساخت طرحی را به بخش خصوصی واگذار می کند و بخش مذکور پس از ساخت و بهره برداری از ان مکلف است مالکیت طرح را به بخش دولتی مسترد نماید. برای موفقیت بی او تی دولت باید بستر مناسب اقتصادی سیاسی و به ویژه حقوقی را برای سرمایه گذار خصوصی فراهم سازد. تنها متن قانونی موجود در نظام حقوقی ایران که به این قرارداد پرداخته است قانون تشویق و حمایت سرمایه گذاری خارجی است که البته در مورد بسیاری از جنبه های بی او تی ساکت است. برخی از مقرارت داخلی ایران درخصوص این قرارداد با مقرارت تجارت جهانی مغایرت داشته و باید اصلاح شوند. این مقاله تلاش دارد ضمن بیان مفهوم قراردادهای بی او تی نقش این قراردادها را در جلب سرمایه گذاری خارجی مراحل اجرایی و موضوعات حقوقی قراردادهای بی او تی را تشریح ساخته و موضع حقوقی ایران را مورد بررسی قرار دهد.

Keywords:

ساخت , واگذاری , بهره برداری , بی.او.تی , مخاطرات.