عوامل اجتماعی موثر بر امید به آینده دانشجویان دانشگاه تهران (ورودی سال ۱۳۹۳)

امیدواری و خوش­بینی نسبت به آینده زندگی، از جمله نشانه­های پویایی و نشاط در جامعه و انگاره­ای برای پیشرفت اجتماعی است. تحقیق حاضر، حاصل پیمایشی است که با هدف شناسایی میزان امید به آینده در بین دانشجویان و بررسی عوامل اجتماعی موثر بر آن انجام شده است. جامعه آماری تحقیق شامل ۱۷۵۵۱ نفر دانشجویان ورودی در سال ۱۳۹۳ به دانشگاه تهران بوده است که با استفاده از روش نمونه­گیری چند مرحله­ای، نمونه­ای با حجم ۲۶۰ نفر تعیین گردید. نتایج حاصل از پژوهش نشان می­دهد که میزان امید به آینده دانشجویان پایین­تر از حد متوسط است. میانگین نمره کل امیدواری در مقیاس ۱ تا ۵، ۷۴/۲ است که بیانگر وجود نگرش نسبتا منفی درباره آینده است. متغیرهای اصلی در بررسی عوامل اجتماعی موثر بر امید به آینده شامل دینداری، احساس آنومی، احساس محرومیت و پایگاه اجتماعی-اقتصادی است. در سنجش احساس آنومی در ابعاد اجتماعی، اقتصادی و سیاسی، آنومی اقتصادی بالاترین میزان را به خود اختصاص داده است که نشان می­دهد مهمترین انتظار و اساسی­ترین گفتمان میان ذهنی جوانان، نابسامانی­های اقتصادی مانند بیکاری، نابرابری در کسب درآمد و.... است. پس از آن، آنومی اجتماعی قرار دارد که شامل ناهنجارهای­های اجتماعی، عدم رعایت حقوق متقابل، بی­قانونی و ... است. آنومی رابطه منفی و دین­داری رابطه مستقیم و مثبت با امید به آینده داشتند. نتایج رگرسیونی نشان داد که متغیرهای وارد شده بر مدل، ۴۱ درصد از تغییرات متغیر وابسته را تبیین می­کنند که در این میان، سهم متغیر احساس آنومی در تبیین متغیر وابسته بیشتر است.

Keywords:

واژگان کلیدی: پایگاه اجتماعی- اقتصادی , دین داری , احساس محرومیت , احساس آنومی , امید به آینده و دانشجویان