رابطه بین سبک رهبری و توانایی مدیریت تغییر مربیان منتخبی از لیگ های برتر ایران

هدف تحقیق حاضر بررسی رابطه بین سبک رهبری(تحول آفرین و تعاملگرا) و توانایی مدیریت تغییر مربیان منتخبی از لیگ های برتر ایران بود. جامعه آماری تحقیق شامل کلیه بازیکنان تیمهای منتخب لیگهای برتر کشور (والیبال، بسکتبال، بدمینتون، کشتی، کاراته) در سال ۱۳۸۸بود (۳۹۰ = N ). حجم نمونه بر اساس جدول انتخاب حجم نمونه مورگان به طور تصادفی به تفکیک برای هر رشته ورزشی انتخاب شد(۳۰۹ = n). آزمودنی ها دارای میانگین سنی ۰۱/۲۵ سال، میانگین سابقه بازی در لیگ ۰۱/۵ سال بوده و ۲/۵۹% از آنها  سابقه عضویت در تیم ملی را داشتند. بازیکنان با استفاده از دو پرسشنامه، ادراک خود را از سبک رهبری و توانایی مدیریت تغییر مربی خود مشخص نمودند. در این پژوهش از شکل اصلاح شده پرسشنامه سبک رهبری باس(۱۹۸۵)، به سنجش میزان تحول آفرینی و تعاملگرایی مربیان  و از پرسشنامه مدیریت تغییر کالین کارنال(۱۹۹۸) برای سنجش توانایی مدیریت تغییر مربیان استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها هم از آمار توصیفی و هم از آمار استنباطی استفاده شد  به طوری که برای توصیف صفات کمی از شاخص های تمایل به مرکز و پراکندگی و از آمار استنباطی (تحلیل واریانس، و ضریب همبستگی پیرسون)برای تجزیه، تحلیل و تفسیر داده ها استفاده شد. نتایج نشان داد که بین سبک های رهبری با مهارت های مدیریت تغییر ارتباط مثبت ومعنی دار وجود دارد. 

Keywords:

سبک رهبری , توانایی مدیریت تغییر , مربیان لیگ های برتر