ارتباط بین توانمندسازی روانشناختی با رضایت شغلی و کیفیت خدمات داخلی کارکنان ادارات ورزش و جوانان استان های خراسان شمالی و خراسان رضوی

   ازآنجا که نقش وزارت ورزش و جوانان به عنوان مهم­ترین متولی ورزش کشور بر همگان مشهود است، بی تردید، موفقیت عملکرد این سازمان ریشه در عملکرد مجموع ادارات کل تربیت بدنی استان­ها دارد. با توجه به اینکه تاکنون تحقیقاتی در مورد توانمندسازی روانشناختی با رضایت شغلی و کیفیت خدمات داخلی در سازمان­های ورزشی انجام نشده است، هدف از این مطالعه بررسی ارتباط توانمندسازی روانشناختی با رضایت شغلی و کیفیت خدمات داخلی کارکنان ادارات ورزش و جوانان استان­های خراسان شمالی و رضوی است. جامعه آماری تحقیق شامل کلیه کارکنان ادارات ورزش و جوانان استان­های خراسان شمالی و رضوی (۴۶۳N=) بود که ۱۵۰ نفر از آنها با روش تصادفی خوشه­ای به عنوان نمونه انتخاب شدند. پس از تعیین روایی و پایایی، از پرسشنامه­های ویژگی جمعیت­شناختی، توانمندسازی روانشناختی (اسپریتزر، ۱۹۹۵)، رضایت شغلی ارزیابی سازمانی میشیگان (کامان، فیچمن، جنکینس و کلش، ۱۹۷۹) و کیفیت خدمات داخلی (دی ژی، ۲۰۰۵) استفاده گردید. برای آزمون فرضیه­ها از همبستگی پیرسون، تحلیل عاملی تاییدی و مدل معادلات ساختاری استفاده شد. نتایج حاکی از آن است که توانمندسازی روانشناختی بر رضایت شغلی تاثیر مستقیم، مثبت و معنی داری دارد. توانمندسازی روانشناختی هم تاثیر مستقیم و هم تاثیر غیر مستقیم بر کیفیت خدمات داخلی دارد. همچنین رضایت شغلی تاثیر مستقیم و معنی­داری بر کیفیت خدمات داخلی دارد. در قسمت اثر کل مشخص شد بیشترین تاثیر بر کیفیت خدمات داخلی مربوط به توانمندسازی روانشناختی می باشد. ضریب تعیین متغیرهای درون­زا نشان داد که ۳۵ درصد از واریانس کیفیت خدمات داخلی توسط متغیرهای توانمندسازی روانشناختی و رضایت شغلی و ۱۳درصد از کل تغییرات رضایت شغلی توسط توانمندسازی روانشناختی در بین کارکنان تبیین شده است. در نهایت، کلیه شاخص های برازش مدل، نشان دهنده برازش نسبتا مطلوب مدل بودند.

Keywords:

توانمندسازی روانشناختی , کیفیت خدمات داخلی , بازاریابی داخلی و رضایت شغلی