در این پژوهش به منظور معرفی روشی مناسب جهت طراحی منظرسازی خشک هوشمندانه برای فضاهای سبز شهری و محوطه سازی های واحدهای غیرمسکونی و اداری با رویکرد استحصال آب باران (بازچرخانی آب به روش نامتعارف) طرحی پیشنهادشده است. در این طرح با استفاده از دولایه ی نفوذ پذیر و نفوذناپذیر و طراحی شبکه ی زهکش در بین دولایه با توجه به شیب بندی مناسب محوطه می توان رواناب ناشی از بارش را استحصال نمود. همچنین به منظور جلوگیری از تعبیه ی زهکش های متفاوت با رویکرد توجیه اقتصادی اقدام به ایجاد سامانه های لوزی شکل کرده ایم که وظیفه اصلی این سامانه ها جمع آوری و هدایت آب حاصل از بارش به نقطه خروج سامانه و ورود آسان آن به زهکش ها جهت هدایت آب باران به منبع موردنظر است. پیاده سازی این سامانه ها علاوه بر افزایش رطوبت خاک به ویژه در محدوده خروجی هر بخش تاثیر شایان توجهی در افزایش کارایی این طرح دارد. با اجراشدن این طرح کاهش مصرف آب و استفاده بهینه از آب استحصال شده سودآوری اقتصادی قابل توجهی حاصل می شود و به حفظ منابع آب کمک شایانی می کند. پایش اطلاعات محیطی مشتمل بر بارندگی روزانه، رواناب حاصل از بارندگی، تبخیر، درجه حرارت خاک به وسیله تجهیزات لازم انجام گرفت. نتایج نشان داد با این طراحی، می توان رواناب را تا ۲ برابر و رطوبت خاک منطقه را تا ۵% افزایش داد و رواناب حاصل از بارش را تا حدود زیادی ذخیره نمود تا برای مصارف مختلف استفاده شود و همچنین از شدت حرارت و تبخیر خاک کاسته می شود که همین موضوع موجب کاهش مصرف آب جهت آبیاری فضای سبز موردنظر می شود. از طرفی با اجرای این طرح و طراحی سامانه های تغذیه مصنوعی مناسب می توان به صورت هوشمندانه بخش بیشتری از رواناب حاصل از بارش را نسبت به حالت عادی به سمت سفره های آب زیرزمینی هدایت کرد. این رویکرد مثبت زیست محیطی می تواند نقش موثری بر کاهش روند فرونشست زمین به خصوص در دشت های کشور ایران داشته باشد.