سارا شوریان - دانشگاه شهید بهشتی، دانشکده مهندسی هستهای، گروه کاربرد پرتوها
حمید جعفری - دانشگاه شهید بهشتی، دانشکده مهندسی هسته ای، گروه کاربرد پرتوها
سید امیرحسین فقهی - دانشگاه شهید بهشتی، دانشکده مهندسی هسته ای، گروه کاربرد پرتوها

حفاظت فضانوردان در برابر پرتوهای فضایی یکی از مهم ترین الزامات اولیه در ماموریت های فضایی انسانی می باشد. در این کار با محاسبه دز ناشی از پرتوهای فضایی بر بدن انسان با استفاده از کد مونت کارلوی MCNPX به ارزیابی تاثیر سازه های مختلف در حفاظ سازی پرتوهای فضایی پرداخته شده است. دز ناشی پرتوهای فضایی پس از اعمال حفاظ هایی از هیدروژن مایع و پلی اتلین با ضخامت های متفاوت و برای ضخامت کل یکسان محاسبه شده است. در هر مرحله صفحه ای نازک از آلومینیوم نیز افزوده شده که موجب بهبود عملکرد شیلدا شده است. با افزایش ضخامت کل حفاظ ، دز جذب شده کاهش می یابد و این کاهش در ضخامت بالای ۷ سانتی متر بصورت نمایی و چشم گیری افزایش می یابد.

آسیب بیولوژیکی، تابش فضایی، MCNPX، حفاظ سازی، ساختار graded-z