مصیب جلیل سرقلعه - کارشناسی ارشد روانشناسی تربیتی، دانشگاه آزاد اسلامی شهرکرد
افشین حسنی - کارشناسی ارشد روانشناسی تربیتی، دانشگاه آزاد اسلامی شهرکرد

هدف این پژوهش بررسی اثربخشی آموزش والدگری مثبت مادران بر خودکارآمدی و پرخاشگری دانش آموزان دوره ابتدایی شهرستان لردگان بود. روش پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون دوگروهی (آزمایش- گواه) بود. جامعه آماری پژوهش را کلیه دانش آموزان دوره ابتدایی شهرستان لردگان و مادران آنها در سال تحصیلی ۱۴۰۰ - ۱۳۹۹ تشکیل دادند. در این پژوهش از روش نمونه گیری تصادفی استفاده گردید وجمعا ۴۰ نفر از مادران دانش آموزان به طور تصادفی انتخاب و در دو گروه (آزمایش و گواه) قرار گرفتند. ابزار پژوهش شامل پرسش نامه خودکارآمدی کودکان و نوجوانان موریس ( ۲۰۰۱ ) و پرسشنامه پرخاشگری کودکان واحدی و همکاران( ۱۳۷۸ ) بود. مداخله آموزش والدگری مثبت، طی ۸جلسه ۹۰ دقیقه ای درمورد گروه آزمایش اجرا شد و داده ها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس چندمتغیره تحلیل شد. فرضیه ها در سطح ( ۰۵ / ۰ > P ) تایید شد. یافته ها حاکی از اثرگذاری مداخله بر خودکارآمدی و پرخاشگری دانش آموزان در پس آزمون بود (ضریب اتا خودکارآمدی ۲۶۳ / ۰ و پرخاشگری ۳۸۷ / ۰ )؛ لذا می توان از این مداخله به عنوان مداخله موثر بر خودکارآمدی و پرخاشگری دانش آموزان استفاده کرد.

آموزش والدگری مثبت، خودکارآمدی، پرخاشگری