تبیین نقش رقابت پذیری کلان شهری در توسعه منطقه ای (مطالعه موردی: کلانشهرتهران)

رقابت مهم ترین ابزار برای جذب مزیت ها و موقعیت ها به شکل صحیح است. در اندیشه برنامه ریزی توسعه شهری پرداختن به توسعه کلانشهرها به مثابه یکی از اصلی ترین پایگاه های تولید و توزیع ثروت و ارزش افزوده به شمار می رود. در چنین شرایطی، اهمیت نواحی اداری- سیاسی با کارکردهای ملی و فراملی افزایش می یابد؛ به طوری که نواحی پیرامونی آن از جریان های اجتماعی- اقتصادی تاثیر می پذیرد. بررسی این تاثیرات می تواند بازخورد رقابت پذیری نواحی کلانشهری را بازگو کند. بنابراین، هدف کلی پژوهش بررسی نقش رقابتی کلانشهر تهران در توسعه منطقه ای است. روش تحقیق از نوع پیمایشی است؛ تحقق هدف فوق و شناخت دقیق ابعاد مسئله در گرو مطالعه، بررسی، و تحلیل دیدگاه های صاحبنظران است که به دنبال مقدمه پژوهش به آن پرداخته خواهد شد. پیش فرض پژوهش بر این گزاره که «توسعه منطقهای نتیجه نقش و تاثیر رقابتپذیری کلانشهر (تهران) است» استوار شده است. این تحقیق از نوع کاربردی و در آن نوع پرسشنامه از نوع محقق ساخته است. جامعه آماری تحقیق را ۷۰ نفر از استادان و اعضای هیئت علمی تشکیل می دهد که داده های پژوهش با استفاده از نرم افزار SPSS و Lisrel اندازهگیری شد. بر اساس آزمون میسر- می بر و اولین و با توجه به اینکه مقدار آن برابر با ۷۲/۰ است، قضاوت درباره آن در حد خوب گزارش می شود. با توجه به مقدار مجذور گای و سطح معناداری آزمون کرویات بارتلت (۰۱/۰P< و۱۵/۶۲X۲=) نتیجه گرفته می شود که بین عامل ها همبستگی وجود دارد. ملاحظه می شود که همه مولفه ها با نقش کلانشهر تهران در توسعه منطقه ای دارای همبستگی قابل قبول اند.

Keywords:

توسعه منطقه ای , تهران , رقابت پذیری شهری , کلانشهر