نگرشی بر پتروگرافی و ژئوشیمی افیولیت شمال نائین

آمیزه افیولیتی شمال نائین، بخشی از کمربند افیولیتی اطراف خرد قاره ایران مرکزی است که نخستین بار توسط داوود زاده (1971) مورد بررسی کلی قرار گرفته است. مجموعه فوق، خصوصیات یک واحد افیولیتی ایده آل را تا حدود زیادی در خود حفظ کرده است. انواع سنگهای آذرین، دگرگونی و رسوبی در این سکانس رخنمون دارند. توده های عظیم هارزبورژیت ها در کنار واحدهای کوچکتر گابرو، بازالت، دیاباز و سنگهای اسیدی قرار گرفته اند. دگرسانی به صور مختلف منطقه را تحت تاثیر قرار داده و در سنگهای متفاوت اثرات متفاوتی را بجا گذاشته است. بخشی از این تغییرات مربوط به دگرگونی یا دگرسانی کف دریا است که منجر به متاسوماتیزم سدیم در کل منطقه گردیده است. تمامی سنگهای خروجی بازیک منطقه تحت تاثیر، در حد شسیت سبز به متابازیتها تبدیل شده و گاهی تا رخساره امفیبولیت نیز دگرگون شده اند. از نقطه نظر ژئوشیمیایی سنگهای منطقه تمایل توله ائیتی داشته و با افیولیتهای نوع هارزبورژیتی (H.O.T) و نیز بازالت های میان اقیانوسی نوع (P-MORB)P تشابهات نسبتا خوبی را نشان می دهند.