مقایسه رشد اجتماعی،ابرازگری هیجانی و خودکارآمدی در بین نظامیان ورزشکار و نظامیان غیر ورزشکار

هدف از پژوهش حاضر مقایسه رشد اجتماعی، ابرازگری هیجانی و خودکارآمدی بین نظامیان ورزشکار و نظامیان غیر ورزشکار می باشد. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه نظامیان ورزشکار شاغل در ارتش جمهوری اسلامی ایران است. که تعداد ۹۰ نفر (۴۵ نفر ورزشکار و ۴۵ نفر غیرورزشکار) از نظامیان به صورت نمونه گیری تصادفی خوشه ای و ساده انتخاب شدند. برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامهرشد اجتماعی وایتزمن (۱۹۸۱)، ابرازگری هیجانی کینگ و امونز (۱۹۹۰)ومقیاس خودکارآمدی شرر (۱۹۸۲) و برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار ۱۷_spssو تحلیل t برای گروه های مستقل استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که بین نظامیان ورزشکار و نظامیان غیرورزشکار از لحاظ متغییرهای رشد اجتماعی، ابرازگری هیجانی و خودکارآمدی تفاوت معنادار وجود دارد (۰۵/۰>P)، به عبارت دیگر این متغییرها در نظامیان ورزشکار بالاتراز نظامیان غیرورزشکار بود. با توجه به نتایج پژوهش حاضر می توان گفت که ورزش و انجام تمرینات منظم بر وجوه مختلف شخصیتی و روان شناختی همچون رشد اجتماعی، ابرازگری هیجانی و خودکارآمدی تاثیرگذار است.

Keywords:

رشد اجتماعی , ابرازگری هیجانی , خودکارآمدی , نظامیان ورزشکار