بررسی ترکیبات ضایعات تقطیری گندم و اثر سطوح مختلف آن بر عملکرد و ریخت شناسی ژژنوم در جوجه های گوشتی در دوره های آغازین و رشد
عنوان مقاله: بررسی ترکیبات ضایعات تقطیری گندم و اثر سطوح مختلف آن بر عملکرد و ریخت شناسی ژژنوم در جوجه های گوشتی در دوره های آغازین و رشد
شناسه ملی مقاله: JR_JASR-13-2_006
منتشر شده در در سال 1400
شناسه ملی مقاله: JR_JASR-13-2_006
منتشر شده در در سال 1400
مشخصات نویسندگان مقاله:
حشمت سپهری - گروه کشاورزی، دانشگاه پیام نور، ایران
زینب نوری - دانشگاه پیام نور، گروه کشاورزی، دانشگاه پیام نور، ایران.
امیر آذرلی - دانشگاه پیام نور، گروه کشاورزی، دانشگاه پیام نور، ایران.
علیرضا حسابی نامقی - مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی استان خراسان
خلاصه مقاله:
حشمت سپهری - گروه کشاورزی، دانشگاه پیام نور، ایران
زینب نوری - دانشگاه پیام نور، گروه کشاورزی، دانشگاه پیام نور، ایران.
امیر آذرلی - دانشگاه پیام نور، گروه کشاورزی، دانشگاه پیام نور، ایران.
علیرضا حسابی نامقی - مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی استان خراسان
به منظور بررسی اثر تغذیه سطوح مختلف ضایعات تقطیری گندم بر عملکرد و ریختشناسی روده جوجههای گوشتی، دو آزمایش مجزا انجام شد. در هر آزمایش تعداد ۴۵۰ قطعه جوجه گوشتی مخلوط یک روزه سویه راس- ۳۰۸ در قالب طرح کاملا تصادفی با ۵ گروه و ۶ تکرار در هر گروه (هر تکرار دارای ۱۵ قطعه جوجه) درطی دورههای آغازین و رشد مورد آزمایش قرار گرفتند. جوجههای انتخابی برای سن ۲۲ تا ۴۲ روزگی از ابتدای دوره تا ۲۱ روزگی با جیره فاقد ضایعات تقطیری گندم تغذیه شدند. در آزمایش اول که جوجهها از سن ۱ تا ۲۱ روزگی مورد آزمایش قرار گرفتند، سطوح صفر،۳، ۶، ۹ و ۱۲ درصدی و در آزمایش دوم که از ۲۲ تا ۴۲ روزگی ادامه یافت، سطوح صفر، ۵، ۱۰، ۱۵ و ۲۰ درصدی از ضایعات تقطیری گندم استفاده شد. مطابق نتایج حاصل از تجزیه شیمیایی ضایعات تقطیری گندم، مقادیر پروتئینخام، چربیخام، فیبرخام، لیزین، متیونین، کلسیم و فسفر کل به ترتیب ۵/۳۰، ۵/۸، ۴، ۵۷/۰، ۵۳/۰، ۲۶/۰ و ۹۳/۰ درصد بود. میانگین افزایش وزن روزانه در کل دوره پرورش (۱ تا ۲۱ روزگی) بین گروههای مختلف آزمایشی دارای تفاوت معنیدار بود (۰۵/). بهطوری که بیشترین میانگین افزایش وزن کل به ترتیب مربوط به گروههای حاوی ۳ درصد و شاهد (۷۴/۸۴۶ و ۳۱/۸۴۷ گرم) بود. همچنین جوجه های تغذیه شده با سطح ۱۲ درصد ضایعات تقطیری گندم مصرف خوراک کمتری (۵۹/۱۱۳۶گرم) نسبت به سایر گروه ها و گروه شاهد داشتند (۰۵/۰(P<. در سنین ۳۰ تا ۳۷ روزگی و ۳۸ تا ۴۵ روزگی، با توجه به طی شدن دوره عادت پذیری (پرنده ۷ روز ضایعات تقطیری گندم مصرف کرده است)، مصرف سطوح بالاتر ضایعات تقطیری گندم (۱۵ و ۲۰ درصد) باعث وزن بیشتری در جوجه های تغذیه شده با این سطوح نمود (۰۵/۰(P<. مصرف خوراک و ضریب تبدیل غذایی در جوجه های تغذیه شده با سطوح مختلف ضایعات تقطیری گندم در بازههای زمانی مختلف تفاوت معنی داری ایجاد نکرد. افزایش سطح ضایعات تقطیری گندم در هر دو آزمایش، نتایج معنی داری بر صفات ریخت شناسی ژژنوم نداشت و با افزایش سطح ضایعات تقطیری گندم، ارتفاع پرزها کاهش و طول کریپتها در ژژنوم افزایش یافت. مطابق نتایج حاصل از این آزمایش ها، بهترین سطح جایگزینی ضایعات تقطیری گندم بر پایه ذرت-کنجاله سویای جوجههای گوشتی در بازه زمانی ۱ تا ۲۱ روزگی، ۳ درصد و در بازه زمانی ۲۲ تا ۴۵ روزگی ۲۰ درصد بود.
کلمات کلیدی: جوجه, ریخت شناسی ژژنوم, عملکرد, ضایعات تقطیری گندم
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1413000/