سیدحسین موسوی عباسی - دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه مهندسی بیوسیستم ، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی ، دانشگاه محقق اردبیلی ، اردبیل ، ایران
امیرحسین افکاری سیاح - دانشیار، گروه مهندسی بیوسیستم ، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی ، دانشگاه محقق اردبیلی ، اردبیل ، ایران
اصغر باقری - دانشیار، گروه آب، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران
منصور راسخ - استاد، گروه مهندسی بیوسیستم، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل،ایران

این مقاله نیازها و چالش های توسعه روش های متناسب ، مبتنی بر علم و ساده برای مدیریت پس از برداشت را که می توان در کشورهای در حال توسعه در دسترس قرار داد، مورد بحث قرار می دهد. برخی از چالش های سنتی با موفقیت برطرف شدهاند (یعنی شناسایی علل و منابع تلفات برای محصولات کلیدی، شناسایی بسیاری از فن آوریهای بالقوه پس از برداشت برای استفاده عملی برای کاهش تلفات)، اما چالش های زیادی باقی مانده است . این چالش ها شامل توصیف محصولات بومی از نظر فیزیولوژی منحصر به فرد پس از برداشت آنها (به عنوان مثال میزان تنفس ، حساسیت به از دست دادن آب، حساسیت به سرما، حساسیت به اتیلن )، تعیین تفاوت بین توصیه های مربوط به حمل و نقل ارائه شده برای گونه های شناخته شده و نیازهای گونه های محلی است . موضوعات کلیدی شامل ایجاد ظرفیت در سطح محلی در علوم پس از برداشت ، تدریس و ترویج دانشگاه، و ادامه تلاش های تحقیقاتی تطبیقی برای تطبیق فناوریهای نوظهور پس از برداشت با نیازهای محلی است ، زیرا این نیازها در طول زمان تغییر می کنند. توسعه فناوری مناسب پس از برداشت متکی به بسیاری از رشته های مرتبط با مهندسی کشاورزی است ، مجموعه گسترده اطلاعات جدید به دست آمده از تحقیقات پس از برداشت و تلاش های فراگیر در این زمینه ها می تواند به جهات بسیاری منجر شود که احتمالا بر کاهش فقر در کشورهای در حال توسعه تاثیر می گذارد.

ظرفیت سازی، تولید محصولات تازه، میوه ها، تلفات پس از برداشت ، کیفیت ، ایمنی ، سبزیجات