زهرا شعبانی - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی معماری، دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد اراک

با رشد جمعیت و گران شدن تکنولوژی به مرور خانه ها کوچکتر و خانه های آپارتمانی و مجتمع های مسکونی و برج ها به عنوان راهکاری برای تامین مسکن موردنیاز مردم مطرح شد. در این راستا برج ها و خانه های آپارتمانی جایگزین خانه های حیاط دار قدیمی شدند. انسانی که در گذشته در خانه های بزرگ حیاط دار و گیاهی با چند حیاط سرسبز زندگی می کرد اکنون در آپارتمان های کوچک و دلگیر ساکن شد. ایوان های قدیم جای خود را به بالکن های کوچک و غیرقابل استفاده داد. پنجره های متعدد و باز رو به حیاط آرام مرکزی به پنجره هایی روبه کوچه و خیابان های آشفته و دریچه ای برای انتقال صداهای مزاحم که لاجرم همیشه می بایست بسته و پوشانده می شد مبدل گردید. در راستای طراحی این پروژه که مجتمع مسکونی در شهر اراک با معماری سبز می باشد و کانسپت طراحی ارتقا مفهوم سنتی ویلاها و استفاده از فضاهای بازاختصاصی از طریق یک متمع مسکونی است. ایده مدل طراحی از مدل هندسی یک گل ساخته شده که به سمت بالا رشد می کند. یک پروژه ارگانیک و سازگار با محیط زیست که هدف آن کاهش آلودگی و کاهش استفاده از اراضی است. ویلاها هر کدام دارای یک باغ خصوصی و استخر هستند و چهار نوع مختلف تنظیم شده اند. که در این مجتمع ظرافت و رفاه را در مفهوم سکونت عمودی ادغام می کند. چهار نوع مختلف از ویلاها به ترتیب تکرار می شوند و جلوه ای جالب می گیرند. فروشگاه و رستوران و استخر بزرگ بخشی از خدماتی هستند که کیفیت زندگی بالایی را برای ساکنین فراهم می کند.

معماری سبز، مجتمع مسکونی، شهر اراک، اقلیم