بررسی تبعات اعمال ماده ی صد شهرداری در اقامتگاه های مسکونی تبریز

کمیسیون ماده ی صد شهرداری، دارای شخصیت حقوقی مجزا از شهرداری و شبه قضایی بوده که برای جلوگیری از ایجاد تخلفات ساختمانی در حوزه ی ساخت و ساز شهری در محدوده و حریم شهرها به وجود آمده است. لکن برابر تحقیقات انجام گرفته، کمیسیون تاکنون ممانعت و موفقیت چشم گیری نداشته و تنها به اخذ جریمه ناچیز از سازندگان اقامتگاه های مسکونی بسنده کرده و به نوعی به منبع درآمد شهرداری تبدیل شده است. از مهمترین دلایلی که منجر به رشد غیر موزون و ناهماهنگ کلان شهرهایی مانند شهر تبریز می شود می توان به افزایش جمعیت شهری، گرانی مسکن، ناکارآمدی طرح های شهری مانند طرح جامع و تفصیلی، عدم نظارت مستمر ناظرین ساختمان طبق تبصره ۷ مادهی صد، عدم منابع مالی پایدار شهرداری و به روز نبودن قوانین اشاره کرد. هدف این پژوهش ارزیابی از تبعات اعمال ماده ی صد قانون شهرداری در کنترل تخلفات ساختمانیبوده و همچنین روش تحقیق در این پژوهش، توصیفی- تحلیلی است. یافته های پژوهش مذکور نشان می دهد که تخلفات ساختمانی هر سال بیش از سال قبل بوده و از منظرگونه شناسی مهمترین آنها به ترتیب عبارتند از: تبدیل واحد دوبلکس به واحد مجزا با ۶ / ۶۱ درصد، ایجاد بالکن های مشرف به حیاط با ۵ / ۲۹ درصد و احداث یک طبقه بیشتر با ۸ / ۸ درصد بیشترین فراوانی را در محدوده زمانی پژوهش (بین سال های ۱۳۹۷ الی ۱۳۹۹ ) برخوردارند که می توان با استفاده ازکارآمد و به روز کردن ماده ی صد قانون شهرداری و اعمال جریمه های واقعی بیشتر از ارزش مورد تخلف و اهرم تخریب مانع از بروز چنین مشکلات اجتماعی شد.

Keywords:

ماده ی صد شهرداری , تخلفات ساختمانی , اقامتگاه های مسکونی , شهر تبریز